«Αυγή της Αιωνιότητας» είναι μια γερμανική γυναικεία μέταλ μπάντα που είναι αφιερωμένη στο μελωδικό gothic death metal και προέρχεται από τη μητροπολιτική περιοχή της Νυρεμβέργης. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους "Guilty" συνδυάζει το Melodic Death, καλά, δεν μπορείτε να ακούσετε τόσα πολλά από το "Death" εκτός από τα γρυλίσματα του κιθαρίστα Johannes Kittel και του Gothic Metal. Μουσικά, το συγκρότημα προσπαθεί να παίξει γρήγορα και λίγο πιο δυνατά, αλλά δυστυχώς το συνολικό πακέτο Death δεν λειτουργεί πραγματικά. Κάπως έτσι φαίνεται να λείπει η απαραίτητη μπουκιά. Η ανεπιτήδευτη παρουσίαση του δίσκου είναι θετική. Δεν υπάρχουν υπερβολικά φωνητικά ή κιθάρες και τα ντραμς ακούγονται επίσης φυσικά. Αυτό δεν είναι δεδομένο για τα gothic metal συγκροτήματα σήμερα, καθώς μπάντες από τις ΗΠΑ και το Α συγκεκριμένα έχουν αποδώσει έναν σχεδόν ποπ ήχο εδώ και χρόνια. Αυτό δεν υπάρχει εδώ. Εδώ ακούγεται σαν μέταλλο. Περισσότερο μέταλλο από όσο περιμένεις.
«Αυγή της Αιωνιότητας» ιδρύθηκαν από την τραγουδίστρια Sara Seubert και τον κιθαρίστα Johannes Kittel ως διάδοχο συγκρότημα του “Buried Alive”. Αφού κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους EP "Catastrome" το 2010, το συγκρότημα έπαιξε συναυλίες σε όλη τη Γερμανία με, μεταξύ άλλων, τα "Peragon", "Gates of Dawn", "Amorticure", "Saint Astray" και "Eden's Decay". Το "Dawn of Eternity" εργάστηκε στη συνέχεια στο ντεμπούτο άλμπουμ τους "Guilty". Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής και ορισμένα φωνητικά μέρη είχαν ήδη ηχογραφηθεί το 2013. Όμως η τραγουδίστρια Sara Seubert ήθελε να αξιοποιήσει στο έπακρο τη φωνή της και έτσι χρειάστηκε μέχρι τον Φεβρουάριο του 2014 για να κυκλοφορήσει το "Guilty". Στη συνέχεια, το "Dawn of Eternity" έκανε συνεχείς περιοδείες και, για παράδειγμα, υποστήριξε τους speed metallers "Lord Volture" σε μια εκδήλωση στην Blatná της Τσεχίας τον Οκτώβριο του 2014.
Το "Guilty" εντυπωσιάζει με τον πιο σκληρό ρυθμό του και το Melodic Death Metal συνοδεύεται από τη φωνή της Sara Seubert και τα βάναυσα γρυλίσματα του Johannes Kittel. Εδώ παίζει ένα συγκρότημα του οποίου η ενέργεια, το πάθος και η χαρά του παιχνιδιού είναι εμφανή από το πρώτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Αλλά το "Ένοχος" είναι επίσης λίγο μακροπρόθεσμο. 16 τραγούδια παρέχουν πάνω από 75 λεπτά μουσικής, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν ιδέες που να κρατούν τον ακροατή αφοσιωμένο για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Γρήγορα δημιουργείται μια ορισμένη μονοτονία και αφού παίξετε πολλές φορές μέσα από το πικάπ, μπαίνεις στον πειρασμό να σπρώξεις τον δίσκο για να δημιουργήσεις τουλάχιστον λίγο δυναμισμό. Αλλά ο ήχος δεν είναι μόνο λίγο βαρετός, το άλμπουμ ακούγεται μισοψημένο σε διάφορα σημεία. Η τραγουδίστρια και πιανίστα Sara Seubert δεν χτυπά κάθε νότα φωνητικά και η φωνή της σπάει συχνά στις μεταβάσεις, κάτι που δεν φαίνεται και πολύ επαγγελματικό. Για το γούστο μου, η Sara τραγουδά πιο ψηλά από ό,τι ταιριάζει στο φωνητικό της εύρος και φαίνεται τόσο τεχνητή και πιεσμένη.
Αλλά ακόμη και εκτός από το τραγούδι, το "Dawn Of Eternity" δεν καλύπτεται πραγματικά με φήμη. Τεχνικά η οργανική πλευρά του άλμπουμ μπορεί να είναι εντάξει, αλλά πολύ συχνά ακολουθεί καλοπερπατημένα μονοπάτια. Το συγκρότημα διασκεύασε επίσης τα τραγούδια του άλμπουμ κάπως αδέξια και έτσι πάντα βγάζει τον άνεμο από τα πανιά τους. Έτσι στο τέλος δεν μένει σχεδόν τίποτα από το αρχικό δάγκωμα. Είναι κρίμα, γιατί η εικόνα που σκιαγραφεί το "Dawn Of Eternity" σε μερικά από τα τραγούδια είναι κάτι παραπάνω. Θα μπορούσατε να χτίσετε πάνω σε αυτό το πηγάδι. Τα «Dawn Of Eternity» δεν είναι αρκετά αξιολύπητα και επικά για μια γυναικεία γκοθικ μέταλ μπάντα. Το τραγούδι της Sara Seubert γίνεται καλύτερα όταν αφήνει τη φωνή της από το γοτθικό λουρί και τραγουδά πιο «κανονικά», όπως στο ομώνυμο κομμάτι «Guilty», στην ημι-μπαλάντα «Oceans» ή στο ήσυχο ακουστικό κομμάτι «Fire» . Για ένα μελωδικό death metal άλμπουμ, το “Guilty” στερείται ξεκάθαρα την απαραίτητη ώθηση, τη βαναυσότητα, τις μελωδίες και τα γρυλίσματα.
Είναι κρίμα, μερικά κομμάτια απλά δεν λειτουργούν και απλώς πέφτουν με σταθερό ρυθμό. Υπάρχουν θετικές αποκλίσεις ιδιαίτερα όταν ο ντράμερ Torsten Ossowicki ξεσπά μερικά breaks και πολυρυθμούς, όπως στο “Cut Me Loose”, ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ. Σε άμεση σύγκριση με το EP “Catastrome”, διαπιστώνεται μια συνεχής βελτίωση, έτσι ώστε με μεγαλύτερη αντίθεση στα μουσικά στυλ και καλύτερη παραγωγή, υπάρχει σίγουρα δυνατότητα για ένα καλό επόμενο άλμπουμ. Ας περιμένουμε τον επόμενο δίσκο. Όποιος του αρέσει η avant-garde μουσική και το μελωδικό death/gothic metal εξυπηρετείται καλά εδώ, γιατί ορισμένες από τις προσεγγίσεις του σχηματισμού είναι αρκετά πρωτοποριακές, το μεγάλο πρόβλημα με τον δίσκο είναι απλώς η διάρκεια του.
Μπορείτε να κάνετε το άλμπουμ αγοράστε στο κατάστημά μας.
Tracklist:
- Εγώ
- Αντίο
- Κόψτε με χαλαρά
- Αμορτισέρ
- Τραγούδησέ μου
- Ένοχος
- Blind My Eyes
- Κανένα συναίσθημα
- Είσαι χάλια
- Ωκεανοί
- Φωτιά
- Η καταιγίδα
- Everytime
- Ντροπή
- Λονδίνο
- Θεέ μου Εχθρός μου
Λουξ:
[rwp-review id=»0″]