Δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, οι «Gloomball» επιστρέφουν με το «The Quiet Monster». Το δεύτερο άλμπουμ των νεοφερμένων από τη Γερμανία είναι λίγο πιο βαρύ από τον προκάτοχό του και grooves και riffs σύμφωνα με όλους τους κανόνες της τέχνης. Τα πέντε παιδιά δεν έχουν εφεύρει ξανά τον τροχό, αλλά κάνουν αυτό που κάνουν καλά. Οι Gloomball εντάσσονται εύκολα στις τάξεις των συγκροτημάτων που ξέρουν πώς να γράφουν πιασάρικες μελωδίες ή τραγούδια. Συνδυάζουν τη μοντέρνα με το κλασικό υλικό τόσο επιδέξια που ακόμα και μετά το τρίτο τρέξιμο δεν ξέρεις πού να βάλεις τα παιδιά. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, το «The Quiet Monster» σίγουρα πηγαίνει κατευθείαν στην κυκλοφορία του αίματος.
Με το ντεμπούτο τους άλμπουμ τον Απρίλιο του 2013, το οποίο άξιζε απλώς να ακούσετε, οι Γερμανοί νεοφερμένοι «Gloomball» έφεραν μια ανάσα φρέσκου αέρα στη γερμανική ροκ και μέταλ σκηνή. Το "The Distance" έκανε το πενταμελές συγκρότημα γύρω από τον frontman Alen Ljubic διεθνώς γνωστό με μια πτώση. Οι περιοδείες και οι συναυλίες που ακολούθησαν, συμπεριλαμβανομένων των “Eat The Gun”, “Motorjesus”, “Eisbrecher” και “Saltatio Mortis”, ενίσχυσαν την εντύπωση ότι είχε ξεκινήσει εδώ ένα συγκρότημα για το οποίο θα ακούσετε στο μέλλον. Και πράγματι, το δεύτερο άλμπουμ "The Quiet Monster" είναι περήφανα έτοιμο για κυκλοφορία και καταγράφει μια αδιαμφισβήτητη περαιτέρω εξέλιξη. Στυλιστικά, το δεύτερο άλμπουμ ακολουθεί απρόσκοπτα από το δυνατό ντεμπούτο άλμπουμ, αλλά πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα ως προς τη σύνθεση και τους στίχους.
Τα δώδεκα νέα τραγούδια αποδεικνύονται ακόμη πιο ποικίλα και δυναμικά, οι στίχοι που έγραψε ο Ljubic ως ώριμες αντανακλάσεις των σκέψεων και των συναισθημάτων του. Από την αρχή είναι αντιληπτό ότι τα παιδιά γύρω από τον frontman Alen Ljubic πηγαίνουν στη δουλειά με έναν πολύ πιο άμεσο, ποικίλο και πρόχειρο τρόπο από ό,τι συνέβαινε με το «The Distance». Η βάση του νέου άλμπουμ είναι το σταθερό καστ του Gloomball. Όπως και στο «The Distance», οι καλλιτεχνικές δυνάμεις κατανέμονται ομοιόμορφα ανάμεσα στον Ljubic, τους κιθαρίστες Björn Daigger και Jossi Lenk, τον μπασίστα Basti Moser και τον ντράμερ Danny Joe. Σε σύγκριση με το ντεμπούτο, οι ιδέες τραγουδιών του «The Quiet Monster» βασίζονται στους ώμους όλων των μελών του συγκροτήματος αυτή τη φορά. Μια πρέζα από Southern Rock της μάρκας "Anti-Mortem", που με τη σειρά της μερικές φορές ακούγεται σαν "Pantera", μια καλή δόση "Godsmack" από πάνω και το όλο θέμα καρυκευμένο με το καλύτερο μπαχαρικό "In Flames" - και το " Το Gloomball» είναι έτοιμο.
GLOOMBALL - Straight To Hell (επίσημο λυρικό βίντεο)
Ειδικά το «Godsmack» φαίνεται να έχει αφήσει μόνιμες εντυπώσεις στα αγόρια, γιατί το «Monster», που ανοίγει μετά την εισαγωγή «The Quiet...», θα μπορούσε να προέρχεται και από την πένα τους. Τυπικές gloomball rock επιτυχίες όπως το "Straight To Hell" ή το "Towards The Sun" καταγράφουν τη μεγάλη ενέργεια αυτής της μπάντας και την ικανότητά τους να επιτύχουν μια ισορροπία μεταξύ δυναμικής και πιασάρικου. Το αργότερο με το «All Beauty Dies», που θυμίζει ελαφρώς το ήσυχο «In Flames», το νέο μακρύ σίδερο ανεβάζει ταχύτητα σαν τέρας και το Gloomball μας παρουσιάζει μια πολύ επιτυχημένη βόλτα με τρενάκι. Ενώ το πανίσχυρο «Sirens (Die Alone)» σπρώχνει προς τα εμπρός, το «One More Day» σκορπά μια ευχάριστη μελαγχολία. Με το "Sullen Eyes" οι Gloomball δείχνουν εκπληκτικά τραχύ και βαρύ, ένα heavy metal groove κομμάτι με - όπως το αποκαλεί ο Ljubic - "ένα ασυνήθιστα κακό συναίσθημα για εμάς". Το κομμάτι "Blood Red World" είναι παρόμοιο πειραματικό, αν και με διαφορετικό στιλιστικό προσανατολισμό, με τον Gloomball να ανοίγει νέους δρόμους, να δουλεύει με χορωδίες και ακόμη και να πειραματίζεται με έγχορδα στο τέλος του τραγουδιού. Με το τελικό «Blue Is Turning Into Grey» υπάρχει ένα κομμάτι που φαίνεται λίγο ασυνήθιστο, αλλά που φέρνει με επιτυχία ένα πολύπλευρο άλμπουμ στο τέλος χάρη στον ελαφρώς διαφορετικό προσανατολισμό του.
Μιλώντας για χορωδίες: οι μουσικοί βρήκαν γνωστή υποστήριξη για τα φωνητικά υπόκρουση στα τραγούδια "Monster" και "Blue Is Turning Into Grey" του Matthias Hechler από το γερμανικό gothic metal συγκρότημα Crematory. Πρέπει να αναφερθούν και τα κείμενα που έγραψε ο Άλεν Λιούμπιτς, τα οποία για άλλη μια φορά έχουν επιτυχία. Ο frontman του Gloomball είχε ήδη συσκευάσει τις καλά μελετημένες ιστορίες του σε κατάλληλες λέξεις στο «The Distance», αυτή τη φορά τα θέματά του είναι ακόμη λίγο πιο προσωπικά. Όπως και στο «Monster», το άνοιγμα του άλμπουμ, με τον εντυπωσιακό στίχο του «φωτίστε τον κόσμο, γίνε το τέρας, δεν θα σπάσω ποτέ και ξέρω ότι μπορώ να πάρω αυτό το τέρας». Ljubic: «Μου αρέσει να δουλεύω με μεταφορές, και κατά κάποιο τρόπο υπάρχουν μικρά τέρατα σε όλους μας, εξαρτάται μόνο από το αν τα χρησιμοποιείς θετικά ή αρνητικά». Οι στίχοι του Λιούμπιτς έχουν βάθος και εκφραστικότητα χωρίς να φαίνονται κρυπτικοί ή απόμακροι. «Φυσικά και θέλω οι ανησυχίες μου να γίνουν κατανοητές από όλους ώστε να μεταφέρω τις ιδέες και τις προοπτικές μου».
Όπως υποδηλώνει ο τίτλος του άλμπουμ, το τέρας ανεβαίνει κρυφά σε ήσυχα πόδια για να σας τρομάξει ακόμα περισσότερο. Αντίστοιχα, το long player ξεδιπλώνει τις τεράστιες δυνατότητές του και την απροσδόκητη ευελιξία του σιγά σιγά και λίγο περισσότερο σε κάθε ακρόαση. Η ουσία είναι ότι οι Gloomball τα έκαναν όλα σωστά και στο δεύτερο άλμπουμ τους. Λίγο ακόμα λείπει για να μετατραπεί το «The Quiet Monster» σε πραγματικό θηρίο, αλλά αν οι μουσικοί συνεχίσουν έτσι, τότε τίποτα δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο σύντομα. Το «The Quiet Monster» είναι ένα καλό άλμπουμ σε γνωστά μονοπάτια, με πολλά highlights, αλλά και 2-3 γύρους χωρίς τίποτα. Η συνολική εντύπωση είναι ως επί το πλείστον θετική και έτσι το άλμπουμ λαμβάνει μια σαφή σύσταση. Οι λάτρεις του εναλλακτικού μετάλλου με αυλακώσεις έχουν ένα καλό γεύμα εδώ.
Μπορείτε να κάνετε το άλμπουμ αγοράστε στο κατάστημά μας.
Tracklist
- Η ΗΣΥΧΙΑ ...
- Τέρας
- Ευθεία στην κόλαση
- Όλα ομορφιά πεθαίνουν
- Προς τον Ήλιο
- Σειρήνες (The Alone)
- Μια άλλη μέρα
- Σιωπηλά μάτια
- (Μην) παραδοθείτε
- Άθραυστος
- Κόσμος κόκκινο αίματος
- Το μπλε γίνεται γκρι
[rwp-review id=»0″]
Περισσότερα για εσάς:
Το "Dravens Tales from the Crypt" είναι μαγευτικό για πάνω από 15 χρόνια με ένα άγευστο μείγμα χιούμορ, σοβαρής δημοσιογραφίας - για τα τρέχοντα γεγονότα και ανισόρροπα ρεπορτάζ στην πολιτική του Τύπου - και ζόμπι, γαρνιρισμένα με πολλή τέχνη, διασκέδαση και πανκ ροκ. Ο Ντρέιβεν έχει μετατρέψει το χόμπι του σε μια δημοφιλή μάρκα που δεν μπορεί να ταξινομηθεί.
Το ιστολόγιό μου δεν σχεδιάστηκε ποτέ για να διαδίδει ειδήσεις, πόσο μάλλον να παίρνει πολιτική, αλλά με την επικαιρότητα δεν μπορώ παρά να συλλάβω πληροφορίες εδώ που κατά τα άλλα λογοκρίνονται σε όλα τα άλλα κανάλια. Γνωρίζω ότι η σελίδα σχεδιασμού μπορεί να μην φαίνεται "σοβαρή" σε πολλούς από αυτή την άποψη, αλλά δεν θα το αλλάξω αυτό για να ευχαριστήσω το "mainstream". Όποιος είναι ανοιχτός σε πληροφορίες που δεν συμμορφώνονται με το κράτος βλέπει το περιεχόμενο και όχι τη συσκευασία. Προσπάθησα αρκετά για να δώσω στους ανθρώπους πληροφορίες τα τελευταία 2 χρόνια, αλλά γρήγορα παρατήρησα ότι δεν έχει σημασία πώς είναι «πακεταρισμένο», αλλά ποια είναι η στάση του άλλου απέναντί του. Δεν θέλω να βάλω μέλι στο στόμα κανενός για να ανταποκριθώ στις προσδοκίες με κανέναν τρόπο, οπότε θα διατηρήσω αυτό το σχέδιο γιατί ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να σταματήσω αυτές τις πολιτικές δηλώσεις, γιατί δεν είναι ο στόχος μου να συνεχίσω έτσι για πάντα 
Αφήνω στον καθένα πώς θα το αντιμετωπίσει. Είστε ευπρόσδεκτοι να αντιγράψετε και να διανείμετε το περιεχόμενο, το ιστολόγιό μου ήταν πάντα κάτω από το Άδεια WTFPL.
Δυσκολεύομαι να περιγράψω τι κάνω εδώ, το DravensTales έχει γίνει πολιτιστικό ιστολόγιο, μουσικό ιστολόγιο, blog σοκ, blog τεχνολογίας, blog τρόμου, διασκεδαστικό blog, blog για αντικείμενα που βρέθηκαν στον Ιστό, περίεργο Διαδίκτυο, blog σκουπιδιών, blog τέχνης, θερμοσίφωνας, zeitgeist blog με την πάροδο των ετών , Scrap blog και αρπάξτε το blog bag. Όλα όσα είναι σωστά ... - και όμως όχι. Το κύριο επίκεντρο του ιστολογίου είναι η σύγχρονη τέχνη, με την ευρύτερη έννοια της λέξης.
Για να διασφαλίσετε τη λειτουργία του ιστότοπου, είστε ευπρόσδεκτοι Κάντε μια δωρεά μέσω πιστωτικής κάρτας, Paypal, Google Pay, Apple Pay ή πάγιας εντολής/τραπεζικού λογαριασμού. Ευχαριστώ πολύ όλους τους αναγνώστες και τους υποστηρικτές αυτού του ιστολογίου!
