Amon Amarth στο Metal-Walhalla

Γιατί "Amon Amarth» Παρά την έντονη αναφορά στους Σκανδιναβούς πολεμιστές, δεν αποκαλούν απλώς το στυλ τους Viking Death Metal, δεν είναι πραγματικά ξεκάθαρο, αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία. Το κύριο πράγμα είναι ότι οι άντρες γύρω από τον σούπερ Viking Johan Hegg συνεχίζουν να προσφέρουν καταπληκτικό ήχο και υπέροχα σόου. Το πρόγραμμα υποσχόταν brutal death, thrash, black και μελωδικό death metal και δεν ήταν περίεργο που πολλοί metalheads εμφανίστηκαν νωρίς. Δεν ήταν περίεργο που θα ήταν γεμάτο, ακόμη και την Τρίτη. Οι Βίκινγκς έλαβαν υποστήριξη από τις ΗΠΑ: οι Skeletonwitch, Havok και Suffocation ήταν εκεί για να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα. Ένα απολύτως υπέροχο line-up, που τάραξε στα θεμέλια το Metal Valhalla της Ελβετίας, το Z7 στο Pratteln, στις αρχές Αυγούστου!

Οι «Amon Amarth» είναι η αιχμή του δόρατος του μελωδικού death metal που βασίζεται σε μύθους και θρύλους των Βίκινγκ και με αυτό το συγκρότημα ένας από τους μεγάλους του είδους ήρθε στον Pratteln. Τουλάχιστον από το άλμπουμ τους «Versus the World», που κυκλοφόρησε το 2003, οι Σουηδοί έχουν γίνει επιτυχία και έχουν καθιερωθεί ανάμεσα στα καλύτερα live συγκροτήματα με πολλές περιοδείες και εμφανίσεις σε φεστιβάλ. Τη βραδιά άνοιξε ο «Skeletonwitch» από το Οχάιο και αυτή την ώρα πολλοί εξακολουθούσαν να απολαμβάνουν την μπύρα τους μετά τη δουλειά στο προαύλιο με καλό καιρό και περίμεναν τους πρώτους ήχους. Από την αρχή, το «Skeletonwitch» άρχισε πραγματικά να ασχολείται, αλλά αρχικά μόνο λίγοι παρασύρθηκαν στη σκηνή. Μουσικά, στοιχεία Thrash, Death και Heavy Metal μαζί με τα φωνητικά, που μπορούν να αποδοθούν περισσότερο στο Black Metal, δημιούργησαν έναν ενδιαφέροντα συνδυασμό. Τίτλοι όπως «I am of Death (Hell Has Arrived)» παρουσιάστηκαν ξερά και με ακρίβεια από τους Αμερικανούς. Τα παιδιά δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν μια σύνδεση με το κοινό καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασής τους, κάτι που στην πραγματικότητα δεν ήταν ο στόχος με δεδομένο τα 30 λεπτά της σκηνής. Μάλλον, το "Skeletonwitch" με τον γρήγορο και επιθετικό ήχο τους εξασφάλισε μια επιτυχημένη έναρξη της βραδιάς.

Amon Amarth - Father of the Wolf (ζωντανά στο Z7, Pratteln - 2014)

Το «Havok» με έδρα το Ντένβερ είναι αφιερωμένο στο thrash metal από το 2004 και έχει κυκλοφορήσει τρία στούντιο άλμπουμ και δύο EP μέχρι σήμερα. Τους δόθηκε επίσης περίπου μισή ώρα παιχνιδιού, τον οποίο χρησιμοποίησαν πολύ ενεργά και ήταν πολύ παρόντες στη σκηνή. Η κριτική της κοινωνίας και της πολιτικής είναι τυπική μαζί τους, γεμάτη με μια γρήγορη και εντατική ερμηνεία του Bay Area Thrash Metal, όπου οι Havok είναι μάλλον ένα νεανικό συγκρότημα αυτού του είδους και γνωρίζουν επίσης πώς να χρησιμοποιούν σύγχρονες επιρροές. Ακούστηκαν επίσης στοιχεία crossover, με τα οποία υποστήριζαν ανελέητα τους στίχους σε τραγούδια όπως το «Give Me Liberty... Or Give Me Death». Χωρίς άλλα λόγια ξεκίνησε το νεοϋορκέζικο «Ασφυξία», η τελευταία πράξη στήριξης της βραδιάς. Το συγκρότημα ιδρύθηκε πριν από σχεδόν 25 χρόνια και θεωρείται ως το θεμέλιο του βάναυσου θανάτου. Οι κύριοι πρόσφεραν ό,τι μπορούσες να περιμένεις από αυτούς, από σταθερά σκοτεινά επιθετικά γρυλίσματα μέχρι γρήγορα ντραμς και βαθιά, απλά πλεκτά riff. Δυστυχώς, ακουστικά αυτό δεν λειτούργησε αρκετά, τα ντραμς έπνιξαν τις κιθάρες στα πραγματικά πιο ήσυχα μέρη, οπότε η όλη παράσταση φαινόταν κάπως μακρόσυρτη και μονότονη.

Κατά τη μετατροπή της σκηνής, θα μπορούσατε να ρίξετε μια πρώτη ματιά στην εντυπωσιακή σκηνογραφία και με τα δύο τεράστια κεφάλια δράκων στη σκηνή, η ένταση έφτασε στο αποκορύφωμά της. Μόνο λίγα λεπτά χώρισαν τους παρευρισκόμενους θαυμαστές από τους Vikings και στη συνέχεια λίγο μετά τις 22:00 επιτέλους ξεκίνησε! Ο "Amon Amarth" έπαιξε το "Father of the Wolf" ως το πρώτο τραγούδι και το έκαναν όπως το ξέρετε: από την αρχή κάθε νότα έφτιαχνε, όλα τα χέρια σηκώθηκαν και μπροστά στη σκηνή τα πράγματα άρχισαν να γίνονται από την αρχή. η αρχη! Το ομότιτλο κομμάτι του τρέχοντος άλμπουμ ακολούθησε με το “Deceiver of the Gods”. Σύντομα και συνοπτικά riff, ένα επιθετικό ρεφρέν, σε συνδυασμό με μεγάλα μελωδικά μέρη και μια πιασάρικη, καθαρά οργανική μετάβαση, που κάλεσε όλη την αίθουσα να τραγουδήσει μαζί. Καλή αρχή! Έτσι, ο Johan Hegg μπόρεσε να χαιρετήσει τους παρευρισκόμενους μόνο όταν το πρώτο highlight της βραδιάς ήταν ήδη ιστορία: "Metal Mekka Z7 - έτοιμο για λίγο μέταλ; Γαμώτο ήξερα ότι ήσουν!». Οι πρώτες εκκλήσεις για έναν τοίχο του θανάτου αντηχούσαν στο Z7, το οποίο ο τραγουδιστής απάντησε ξερά με «καλά, βεβαιωθείτε ότι κανείς δεν θα πληγωθεί» και ταυτόχρονα ήταν μια υπέροχα ειρωνική μετάβαση στο επόμενο κομμάτι, το «Death In Fire». Υπήρχε πολλή κίνηση στο μπροστινό μέρος της αίθουσας και για τη γέφυρα στη μέση του τραγουδιού όλα τα χέρια ανέβηκαν ξανά ψηλά. Ο frontman ήξερε πώς να παίζει με το κοινό, ήπιε μια γουλιά από την κόρνα του με καλή διάθεση, ενώ οι κιθαρίστες έπαιζαν με ακρίβεια riff και συνέχισε στο δεύτερο, πολύ πιο μελωδικό μέρος του τραγουδιού. Το αργότερο όταν οι δυο τους έπαιξαν αμέσως τις πρώτες νότες του "For Victory or Death", όλοι στο πλήθος χειροκρότησαν ανεξαιρέτως.

Συνολικά πιο αργά από τους περισσότερους τίτλους, τα riff του Johan Söderberg που μοιάζουν με σειρήνα δημιούργησαν μια μυστικιστική διάθεση στο τραγούδι "As Loke Falls". Ενώ ο Olavi ερμήνευσε τα μέρη τους ακριβώς δίπλα του και ο Frederik πίσω του στα ντραμς, ο frontman και ο μπασίστας χαιρέτησαν από το Drachenkopfe. Το αραιό πράσινο φως έπαιξε τον ρόλο του στο να διασφαλιστεί ότι οι εντυπωσιακές σκηνικές διακοσμήσεις δεν θα έλειπαν το οπτικό τους αποτέλεσμα ακόμη και χωρίς φωτιά. Ωστόσο, αυτό ήταν μόνο ένα ωραίο δευτερεύον θέμα, γιατί η ερμηνεία του "Amon Amarth" ζούσε από τα απίστευτα ατμοσφαιρικά και ποικίλα τραγούδια τους και φυσικά από τον Johan Hegg: Μακριά από τη σκηνή ένας ανεπιτήδευτα ήσυχος, προσγειωμένος τύπος, μεταμορφώνεται σε έναν απίστευτα χαρισματικό κατά τις παραστάσεις του, ενεργητικό πολεμιστή που πείθει με το ατμοσφαιρικό, αυθεντικό τραγούδι του. Ο κύριος Χεγκ αποδεικνύει ότι μπορεί να αναδείξει τη φωνή του εξίσου εντυπωσιακά ζωντανά όσο και σε δίσκο. Θα μπορούσατε πραγματικά να πιστέψετε ότι ο άνθρωπος ήταν ο τελευταίος απόγονος των Βίκινγκς. Όλο το συγκρότημα παρουσιάστηκε σε καλή φόρμα, τα παιδιά έδειχναν να έχουν διάθεση για το show και έπαιξαν απολύτως άψογα και με πολύ σθένος.

Το "Guardians of Asgaard" προκάλεσε κίνηση στο moshpit όπως σχεδόν κανένα άλλο τραγούδι και το "Shape Shifter" ήταν το τελευταίο τραγούδι στο ημίχρονο, το οποίο περιείχε σχεδόν αποκλειστικά κομμάτια από τα πιο πρόσφατα άλμπουμ. Κατά τη διάρκεια μιας μικρής ανάσας, μόνο οι δύο δράκοι κοιτούσαν στο σκοτάδι με μάτια που λάμπουν απόκοσμα. Το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού πάγωσε καθώς οι μακρινές εκκλήσεις των πουλιών ξεκίνησαν το δεύτερο μέρος της συναυλίας. Το "Cry of the Black Birds" ήταν η αρχή μιας σειράς επιτυχιών από τους προηγούμενους δίσκους. «Asator», «Valhall Awaits Me» ή «War of the Gods», αυτοί είναι οι Amon Amarth από τα παλιά! Έγινε επική με το «Embrace of the Endless Ocean», το τραγούδι αφηγείται τη συναρπαστική ιστορία ενός πολεμιστή που ονειρεύεται τα χειμωνιάτικα τοπία στο σπίτι στο δρόμο για το σπίτι, αλλά τον καταπίνουν τα παγωμένα κύματα του μεγάλου ωκεανού. Για άλλη μια φορά το «Amon Amarth» απέδειξε πόσο μελωδικό και συναισθηματικό μπορεί να είναι το Death Metal. Και κάθε τραγούδι γιορτάζεται ξέφρενα από το κοινό.

Amon Amarth live @ z7 Pratteln - Twilight of the Thunder God

Με το "Victorious March" πιο ενεργητικοί ήχοι ξανακερδίζουν το πάνω χέρι και έγιναν μια πραγματική θριαμβευτική πομπή μέσω του Pratteln. Το κοινό ακόμα δεν είχε χορτάσει και έτσι δεν ήταν περίεργο που τα παιδιά στη σκηνή δεν προσποιήθηκαν καν ότι το τελευταίο τραγούδι του κανονικού σετ ήταν πραγματικά το τέλος της βραδιάς. Χωρίς δισταγμό, ο Johan ξεσυσκευάστηκε το σφυρί για να χτυπήσει στο απόλυτο oversong: «Twilight of the Thunder God»! Και πάλι όλα τα χέρια ανέβηκαν ψηλά, τα μακριά μαλλιά πέταξαν άγρια ​​στον αέρα και όλη η αίθουσα τραγούδησε στο ρεφρέν. Όταν ο Johan έθεσε το "if you're loud αρκετά" ως προϋπόθεση για ένα τελευταίο τραγούδι, η οθόνη στην αίθουσα έφτασε τα 115.7 ντεσιμπέλ! Χωρίς όργανα, χωρίς μικρόφωνα, ήταν μόνο οι φωνές του ενθουσιώδους κοινού που πέτυχαν αυτή την αξία ρεκόρ! Ο Amon Amarth στη συνέχεια έβαλε ένα μεγαλεπήβολο συμπέρασμα με το τελευταίο cracker «The Pursuit of Vikings». Περισσότεροι από 1500 άνθρωποι βρυχήθηκαν το ρεφρέν - με την ενθάρρυνση του κ. Χεγκ - όλο και πιο δυνατά, το οποίο προκάλεσε για μια στιγμή ανατριχίλα. Το όλο θέμα ήταν απλώς ένα αξέχαστο σόου: υπέροχη ατμόσφαιρα, υψηλής ποιότητας ήχος, ένα ισορροπημένο και ποιοτικό σύνολο, οι Σουηδοί άξια άφησαν τους εαυτούς τους να γιορταστούν αυτό το βράδυ! Μετά το τελευταίο τραγούδι, το πλήθος που ζητωκραύγαζε έπλευσε ξανά βόρεια και μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι πήρε πολλά για τα λεφτά του απόψε. Μια ατμοσφαιρική βραδιά στο «Amon Amarth» με την ερμηνεία της, όπως παλιά 3 χρόνια νωρίτερα, μπόρεσαν για άλλη μια φορά να πείσουν πλήρως και να μετατρέψουν το Z7 σε τρελοκομείο.

Λίστα παρακολούθησης:

1. Πατέρας του Λύκου
2. Απατεώνας των Θεών
3. Θάνατος στη Φωτιά
4. Για Νίκη ή Θάνατο
5. Καθώς ο Loke Falls
6. Θα Καταστρέψουμε
7. Φύλακες του Άσγκααρντ
8. Shifter σχήματος
9. Cry of the Black Birds
10. asator
11. Αγκαλιά του απέραντου ωκεανού
12. Το Valhall με περιμένει
13. Πόλεμος των Θεών
14. Νικηφόρος Μάρτιος
15. Twilight of the Thunder God
16. Το Pursuit of Vikings

Amon Amarth - Twilight of the Thunder God (ζωντανά στο Z7, Prattlen - 2014)

[rwp-review id=»0″]