Το πιο δύσκολο πράγμα για έναν μουσικό είναι να ανταγωνιστεί τη δική του κορυφαία απόδοση. Ο Μπρους Σπρίνγκστιν έχει γίνει γνωστός για τις ξεσηκωτικές, ωριαίες συναυλίες του και χθες, στο πλαίσιο της περιοδείας του "Working On A Dream", ξεκίνησε να υπερασπιστεί αυτή τη φήμη ακόμη και σε ηλικία σχεδόν 60 ετών. Και το έκανε με μεγάλη επιτυχία!
Στην αρχή της συναυλίας χθες, Τρίτη, 40 θαυμαστές δύσκολα πίστευαν στα αυτιά τους. Το E Street Band του Springsteen ξεκίνησε με τοπικό φολκλόρ: ένας από τους μουσικούς του συγκροτήματος ερμήνευσε το λαϊκό τραγούδι "Ds Vogu-Lisi" σε ένα ακορντεόν μέχρι να εμφανιστεί ο ίδιος ο Springsteen σκηνή και εντάχθηκαν στο «Badlands» προαναγγέλλει τη βραδιά. "Πώς είσαι? Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι στη Βέρνη».
Εν όψει της συναυλίας, οι διοργανωτές περίμεναν ότι το Stade de Suisse θα ήταν σχεδόν sold out, αμφιβάλλω ότι η συναυλία ήταν sold out. Όπως και να έχει, η τραγουδίστρια προφανώς εξακολουθεί να απολαμβάνει να βρίσκεται στη σκηνή, ακόμα και μετά από δεκαετίες. «Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν βγαίνω έξω κάθε βράδυ είναι να κοιτάζω τα πρόσωπα στην πρώτη σειρά. Μερικές φορές βρίσκω ένα συγκεκριμένο άτομο και μετά απλά παίζω γι 'αυτόν όλο το βράδυ», είπε ο μουσικός στο USA Today. «Φυσικά και κάνω μουσική για όλους στο κοινό, αλλά μερικές φορές κοιτάζω δύο ή τρία άτομα και αποφασίζω: εσύ είσαι ο λόγος που στέκομαι εδώ σήμερα και που κάνω την καρδιά μου σχεδόν να εκραγεί».
Ο Μπρους και η μπάντα του πρόσφεραν μια συναυλία με γρήγορο ρυθμό για σχεδόν τρεις ώρες. Ο Σπρίνγκστιν είπε κατά τη διάρκεια της εκπομπής ότι δεν ήρθε μέχρι τη Βέρνη για να «απλώσει» το σπίτι. «Θέλουμε να χτίσουμε ένα σπίτι αγάπης, ελπίδας και ευτυχίας». κηρύττει από τη σκηνή, έτσι που κάποιος θέλει σχεδόν μόνο να φωνάξει «Hallelujah» στην κορυφή των πνευμόνων του. Στη Βέρνη, επίσης, έγινε σαφές ότι ο Springsteen δεν θέλει απλώς να προσφέρει διασκέδαση για ένα βράδυ. Βλέπει τη μουσική του ως φάρμακο κατά του «πένθους και της απελπισίας».
Όπως ήδη αναφέρθηκε, δεν είμαι πραγματικά θαυμαστής των Springsteen, αλλά ήταν καλό που είδα χθες ότι υπάρχουν ακόμα μουσικοί από την παλιά φρουρά που επικεντρώνονται στη μουσική και τους θαυμαστές και όχι στο σόου και στην αίγλη. Είναι αξιοθαύμαστο πώς ο άντρας, σχεδόν 60 ετών, παίζει το ένα κομμάτι μετά το άλλο ασταμάτητα (!) για 3 ώρες και απλά τα δίνει όλα. Το μόνο που είχα για μένα ήταν το ένθετο του ταξιδιωτικού ιερέα, που για μένα δεν έπρεπε να είναι έτσι. Λοιπόν, ξέρω ήδη γιατί είμαι περισσότερο στη μουσική από μακρυμάλλη, τατουάζ, κακά αγόρια Είναι μόνο Rock 'n' Roll, αλλά μου αρέσει!
Το setlist είναι εκεί μετά το άλμα...
- Εισαγωγή: «Ds Vogu-Lisi»
- Badlands
- Καμία παραίτηση
- Είναι η μια και μοναδική
- Παράνομος Πιτ
- Έξω στον δρόμο
- Δουλεύοντας πάνω σε ένα όνειρο
- Σπόροι
- Johnny 99
- Atlantic City
- Πεινασμένη καρδιά
- Πήγα κόντρα στο νόμο
- Τρένο με κατεύθυνση προς τα κάτω
- Επειδή η νύχτα
- Περιμένοντας μια ηλιόλουστη μέρα
- Η υπόσχεση γη
- Ο ποταμός
- Ραδιόφωνο πουθενά
- Μοναχική Μέρα
- Η ανατολή
- Γεννημένος να τρέχει
- Thunder Road
- Hard Times
- Μπόμπι Τζιν
- Αμερικανική Χώρα
- Glory Days
- Χορεύοντας στο σκοτάδι
- Rockin' All Over The World (εξώφυλλο του John Fogerty)
[rwp-review id=»0″]
Τα λόγια μου, τα λόγια μου. Ένα Rock'n'Roll Thunder! Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι το bratwurst πράγμα είναι ένα πράγμα στη Βέρνη. Έγραψα επίσης λίγο αργά την κριτική μου για τη συναυλία και το λουκάνικο: http://www.pixelfreund.ch/2009/07/bruce-springsteen-und-das-vogel-lisi/
Δεν είναι μόνο στη Βέρνη που το λουκάνικο συνήθως δεν είναι θέμα και δυστυχώς έτσι ακριβώς έρχεται...