Ως πωλητής σε κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών, θέτετε Λυρικός η ίδια ερώτηση ξανά και ξανά: "Ποιο παιχνίδι να αγοράσω τώρα;" Αφού ο Lyric εξήγησε επανειλημμένα τα πλεονεκτήματα των "Big Three", Medal of Honor, Call of Duty: Black Ops, Battlefield: BC2, αφιέρωσε χρόνο να γράψει όλο το θέμα για το Dravens Tales και έτσι του το παραδίδω στο το παρακάτω άρθρο η λέξη.

Call of Duty: Black Ops - Uncut Trailer World Premiere

Μετάλλιο Τιμής
Η τελευταία δόση της σειράς Medal of Honor έχει λάβει μεγάλο έπαινο για τον ρεαλισμό της, και μάλιστα, το Medal of Honor έχει ένα από τα υψηλότερα επίπεδα ρεαλισμού όσον αφορά τα όπλα και το χειρισμό.

Η λειτουργία single player παίζει ομαλά και είναι ευχάριστη. Πάνω απ 'όλα, η αρχή «Behind Enemy Lines-Covert Ops» φαίνεται ιδιαίτερα επιτυχημένη. Εάν είστε μαχητής Tier 1, θα παρατηρήσετε γρήγορα ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι στρατιώτες "Hooray America FTW", αλλά μάλλον σκληροί, άτεχνοι μισθοφόροι. Ακόμη και στις πρώτες αποστολές του παιχνιδιού, περνάς κρυφά στις τάξεις των εχθρών απαρατήρητος μέχρι που κάτι πάει στραβά και τα σκατά χτυπούν τον οπαδό. Τότε είναι ξεκάθαρο, είτε ο αντίπαλος είτε εγώ. Οι αποστολές συνδέονται άψογα και προσφέρουν έναν ισορροπημένο συνδυασμό αποστολών Tier 1 και επιθέσεων Army Ranger.

Το βρήκα ως ένα μικρό μειονέκτημα ότι στη λειτουργία ενός παίκτη, ειδικά στα τμήματα του στρατού, αντιμετωπίζετε συχνά μια ορδή αντιπάλων που εισβάλλουν στον παίκτη σε μια ατέρμονη ροή. Ωστόσο, η αποστολή προχωρά μόνο όταν έχω φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο αποθήκευσης. Γι 'αυτό βρίσκεστε από σημείο σε σημείο από καιρό σε καιρό χωρίς να αναφέρετε πολλές λεπτομέρειες για τους αντιπάλους σας.

Η λειτουργία πολλών παικτών είναι από μόνη της. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, το MoH είναι πολύ ρεαλιστικό, η αίσθηση, ο ήχος και η οπτική των όπλων φαίνονται σχεδόν τέλεια. Ωστόσο, το παιχνίδι σε πολλούς παίκτες είναι σχεδόν πολύ ρεαλιστικό, 2 χτυπήματα και είστε νεκροί. Ακόμα και το πιστόλι είναι σχεδόν αναπόφευκτα θανατηφόρο και έτσι, ειδικά στα πρώτα επίπεδα κατάταξης, η γρήγορη συνεχής φωτιά φαίνεται πολύ πιο αποτελεσματική από τις στοχευμένες βολέ. Το ίδιο το concept του παιχνιδιού είναι λίγο πενιχρό, το MoH έχει 3 τάξεις (στρατιώτης, μηχανικός / προδιαγραφές, sniper) και η ισοπέδωση είναι αρκετά αργή.

Battlefield Bad Company 2 (συμπεριλαμβανομένου του πρόσθετου του Βιετνάμ)
Αυτό το παιχνίδι ζει από πολλούς παίκτες, οπότε η λειτουργία ενός παίκτη είναι αρκετά κακή. Λοιπόν, σε αντίθεση με τις διαδικασίες, οι οποίες είχαν έναν άθλιο παίκτη ή καθόλου παίκτη, αυτό είναι εντάξει και όμως αξίζει να αναφερθεί σε σύγκριση με τα άλλα δύο παιχνίδια που παρουσιάζονται εδώ.

Η λειτουργία πολλών παικτών είναι ακόμα πιο έξυπνη εδώ. Ήδη στην οθόνη φόρτωσης είναι δυνατή η τυχαία συμμετοχή σε μια ομάδα. Οι ομάδες αποτελούνται πάντα από το πολύ 8 ομάδες το πολύ. 4 άτομα. Το ομαδικό παιχνίδι ήταν ανέκαθεν το BF και έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το BFBC2 είναι το μόνο παιχνίδι που έχει ομαδικές ενέργειες (εκτός από το CoD's Last Stand Pro), έχω 4 τάξεις για να διαλέξω, αποτελούμενη από επίθεση στρατιώτη, μηχανικό Γιατρός και ανιχνευτής. Έτσι όλα είναι όπως πριν, αλλά υπάρχουν όπλα που είναι διαθέσιμα σε όλες τις τάξεις, όπως το Thompson MP, διάφορα κυνηγετικά όπλα, κλπ. Αυτό έχει το πλεονέκτημα ότι η κατανομή των καθηκόντων μεταξύ των τάξεων είναι κάπως θολή. Για παράδειγμα, μπορώ να επιλέξω την τάξη ανίχνευσης και να πάω σε μάχη με το χέρι με ένα όπλο, το οποίο μπορεί να έχει νόημα ενόψει της επίδρασης του κονιάματος και των ανιχνευτών κίνησης.
Εκτός από τον παράγοντα διασκέδασης, το ομαδικό παιχνίδι αξίζει επίσης βαθμούς από άποψη πόντων.Όπου ως μοναχικός λύκος παίρνω «μόνο» 100 πόντους για να οπλίσω το σημείο, ως μέλος της ομάδας (αν είμαι στον στόχο επίθεσης) παίρνω επιπλέον πόντους ομαδικού παιχνιδιού/ομάδας. Ως ελεύθερος σκοπευτής, για παράδειγμα, μπορώ να προσδιορίσω τους στόχους επίθεσης της ομάδας, κάτι που είναι λογικό δεδομένης της επισκόπησης μου και της ασφάλειας της απόστασης. Ως αμυντικός, φυσικά παίρνω πόντους για την "εκπλήρωση" του στόχου της ομάδας, δηλαδή υπεράσπιση της σημαίας ή κάτι παρόμοιο. Μπορώ φυσικά (με το καλύτερο στυλ Battlefield) να μαρκάρω αντιπάλους, οχήματα κ.λπ., τότε όλοι οι συμπαίκτες μου βλέπουν ο στόχος μου, και εάν κάποιος άλλος είναι ο αντίπαλος, παίρνω πόντους "Spot Assist" και επίσης λαμβάνω περισσότερους πόντους εάν το τανκ είχε καταστραφεί ή εξαλειφθεί από ένα μέλος της ομάδας, για παράδειγμα.

Το πιο ωραίο πράγμα για το BFBC2 είναι, κατά τη γνώμη μου, το καταστρεπτικό περιβάλλον. Σκοτώθηκε από ένα σπίτι από έναν ελεύθερο σκοπευτή για δέκατη φορά; Κανένα πρόβλημα, εάν δεν θέλει να βγει για να παίξει, τότε απλά γκρεμίστε το σπίτι με χειροβομβίδες 40 mm, ένα κονίαμα, C4 ή ένα αντιαρματικό όπλο. Υπάρχουν λίγες πιο δροσερές στιγμές από ό, τι όταν κονιορτοποιώ τον τελευταίο φέροντα τοίχο ενός σπιτιού με 40 mm και 5 εχθρούς θαμμένοι στα ερείπια.

Το πρόσθετο του Βιετνάμ είναι ένα πράγμα από μόνο του. Το υπέροχο είναι ότι το πρόσθετο βασίζεται στο παιχνίδι, επομένως η κατάταξη, οι ενεργοποιήσεις μου κ.λπ. υπολογίζονται και στα δύο παιχνίδια. Αν ακούγεται περίπλοκο, δεν είναι. Για παράδειγμα, αν αγοράσω και τα δύο παιχνίδια καινούργια και έχω ξεκλειδώσει το επόμενο όπλο μου ως στρατιώτης επίθεσης στο κύριο παιχνίδι, τώρα έχω επίσης ένα άλλο όπλο διαθέσιμο στην επέκταση του Βιετνάμ. Αυτό εγγυάται τη διασκέδαση και όχι τη σύγκρουση του "ποιου παιχνιδιού να ανέβω επίπεδο τώρα;"
Αυτό που είναι λίγο κουραστικό, ωστόσο, καθώς είναι γνωστό ότι στο Βιετνάμ υπάρχουν κυρίως καλύβες από μπαμπού, σπάνια προστατεύεστε από τις σφαίρες του εχθρού. Όπου στο κύριο παιχνίδι ένας τοίχος προσφέρει τουλάχιστον προσωρινή προστασία, στο Βιετνάμ έχετε καταραμένα κακά φύλλα μόλις σας κοροϊδεύονται από έναν αντίπαλο, επειδή οι σφαίρες προέρχονται από παντού. Ωστόσο, οι χάρτες στο Βιετνάμ είναι γενικά λίγο λοφώδες, γεγονός που καθιστά ευκολότερη την κάλυψη.

Call of Duty: Black Ops
Λοιπόν, εν συντομία, το παιχνίδι θα ήταν πραγματικά πολύ φοβερό, αλλά ο Treyarch συχνά διορθώνει το παιχνίδι που έχει χαθεί. Κατά την κυκλοφορία χαμογέλασα μόνο στα άλλα μέλη της φυλής όταν διαμαρτυρήθηκαν για καθυστερήσεις, όλα πήγαν τέλεια για μένα. Ωστόσο, ο Treyarch κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα έμπλαστρο, και τώρα κάθε φορά που ο ομιλητής λέει κάτι (και συχνά λέει κάτι) έχω περίπου 1-3 καρέ (σε μια κορυφή Alienware με i7, 8G Ram και Crossfire Grakas) ergo: the game αυτή τη στιγμή δεν παίζεται για μένα.
Βασικά το CoD: BO προσφέρει τα καλύτερα από 2 κόσμους, ο μοναδικός παίκτης είναι απολύτως καταπληκτικός, αλλά η σειρά CoD ήταν πάντα το σημείο αναφοράς όλων των πραγμάτων από αυτήν την άποψη. Στο τελευταίο μέρος, ο Treyarch καταφέρνει μέσω μιας διαδικασίας βασανιστηρίων, κατά τη διάρκεια της οποίας μεταφέρουμε επανειλημμένα στο παρελθόν με τη μορφή αναδρομών, για να συνδέσουμε απρόσκοπτα διαφορετικούς χρόνους, και έτσι είναι οι διάφορες βασικές ημερομηνίες (ξέσπασμα ενός gulag, πολέμου του Βιετνάμ, κρίση της Κούβας) λογικά ενωμένοι.

Η λειτουργία πολλών παικτών είναι επίσης ένα κομμάτι κέικ, τουλάχιστον θεωρητικά. Οι δυνατότητες είναι τεράστιες, μπορώ να αγοράσω διάφορα όπλα, δεξιότητες (προνόμια), εργασίες βαφής, συνημμένα και πολλά άλλα με ένα νόμισμα, αλλά μπορώ επίσης να αγοράσω έως και 10 επίπεδα σε έναν σχεδιαστή λογότυπων και, συνεπώς, να δημιουργήσω ένα έξυπνο λογότυπο χρησιμοποιώντας την αρχή του επιπέδου, που εμφανίζεται δίπλα στο όνομά μου και είναι μοναδικό ανάλογα με την πολυπλοκότητά του. Μπορώ επίσης να ψεκάσω το λογότυπο στα όπλα μου και να ξύσω την ετικέτα της φυλής δίπλα του, έτσι ώστε όποιος πάρει τα χέρια του στο όπλο μου μετά το θάνατό μου να μπορεί να δει σε ποιον ανήκει. Επιπλέον, οι ανταμοιβές σκοποβολής είναι και πάλι διαθέσιμες στο BO, όπως ήταν στο Modern Warfare 2.

Οι λεγόμενοι αγώνες στοιχήματος είναι ολοκαίνουργιοι, όπου αγοράζω με ένα ποσό και, στη συνέχεια, αν κάνω τα πρώτα 3, πληρώσω. Υπάρχουν τρόποι παιχνιδιού που διαφέρουν από το συνηθισμένο Team Deathmach, CtF. Έτσι, υπάρχει τώρα μια λειτουργία GunGame (το Counterstrike στέλνει τους χαιρετισμούς του) όπου κάθε παίκτης ξεκινά με το ίδιο όπλο και με κάθε δολοφονία ένα όπλο ανεβαίνει, με το μαχαίρι σκοτώνει τους σκοτωμένους πέφτει πίσω σε μια κατάταξη. Τα ραβδιά και οι πέτρες είναι επίσης φοβερό, όπου όλοι ξεκινούν με μια βαλλίστρα (με εκρηκτικές σφαίρες là Rambo), ένα βαλλιστικό μαχαίρι και ένα tomahawk, και όποιος έχει τα περισσότερα σκοτώσει στο τέλος κερδίζει. Ωστόσο, πρέπει να είστε προσεκτικοί, γιατί εάν σκοτωθείτε από ένα μαχαίρι, θα πέσετε πίσω στο 0. Το CoD προσφέρει σίγουρα την περισσότερη ποικιλία όσον αφορά τα διαδικτυακά τυχερά παιχνίδια.

Συμπέρασμα
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σαφής νικητής. Εάν δεν παίζετε στο διαδίκτυο, συνιστάται ΥΓΠ, τότε CoD: BO, και στη συνέχεια (αν πρέπει) BfBC2.
Αν θέλω να παίξω στο διαδίκτυο, αλλά δεν νιώθω σαν ομαδικό παιχνίδι, τότε το CoD: BO είναι η καλύτερη επιλογή για μένα, ακολουθούμενο από το BFBC2 και τέλος το MoH.
Όσον αφορά το ομαδικό παιχνίδι, το BFBC2 είναι σαφώς ο νικητής, καθώς τα άλλα δύο παιχνίδια δεν αξιολογούν συγκεκριμένα το ομαδικό παιχνίδι και δεν προσφέρουν διαχείριση ομάδας.

Ή με άλλα λόγια:

Μετάλλιο Τιμής
+ καλός παίκτης
+ υψηλός ρεαλισμός
- Multiplayer "πολύ ρεαλιστικό"
- επίπεδο μάλλον ιξώδες (λίγα επίπεδα)
- χωρίς ομαδικό παιχνίδι
- «μόνο» 3 τάξεις

Battlefield Bad Company 2 (συμπεριλαμβανομένου του Βιετνάμ)
+ Ομαδικό παιχνίδι για πολλούς παίκτες
+ Κατάλληλο για παιχνίδι πρωταθλήματος στην φυλή
+ καταστρεπτικό περιβάλλον
+ πολλά όπλα
+ Όπλα πολλαπλής τάξης
+ στόλος μεγάλων οχημάτων (αυτοκίνητα, δεξαμενές, ελικόπτερα)
- Όχι περισσότερα όπλα από περίπου το επίπεδο 25

Call of Duty: Black Ops
+ Φοβερό single player
+ τεράστιο multiplayer
+ Προσαρμόσιμη συσκευή αναπαραγωγής (όπλα, βαφή προσώπου, λογότυπο)
+ Δωρεάν διαμορφώσιμες τάξεις
+ Στοιχήματα στοιχήματος
+ 18 × 50 επίπεδα (τρόποι κύρους)
- τώρα και μετά υστερεί
- χωρίς ομαδικό παιχνίδι
- χωρίς οχήματα (εκτός από τις επιβραβεύσεις θανάτωσης)

Ελπίζω ότι αυτό σας δίνει μια μικρή επισκόπηση εάν σκέφτεστε αν πρέπει να αγοράσετε ένα από τα "Big Three" παιχνίδια. Μια μικρή σημείωση στο τέλος, η κριτική είναι υποκειμενική και αναφέρεται στις εντυπώσεις μου από το παιχνίδι. Για παράδειγμα, το ομαδικό παιχνίδι στο clan είναι σημαντικό για μένα, οπότε αυτό είναι ένα ισχυρό κριτήριο για μένα, αλλά για άλλους μπορεί να μην έχει σημασία στο όλα.