Σήμερα τίθεται σε ισχύ ο νόμος για τις ψηφιακές υπηρεσίες στην ΕΕ

Σήμερα, 25 Αυγούστου 2023, ο «Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες» (DSA, χονδρικά: Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες) τίθεται σε ισχύ στην ΕΕ, αλλά τι είναι τελικά; Ο νόμος για τις ψηφιακές υπηρεσίες είναι μια ευρεία νομοθεσία της ΕΕ που έχει σχεδιαστεί για την προστασία των δικαιωμάτων των καταναλωτών, τον περιορισμό του παράνομου περιεχομένου και της παραπληροφόρησης στο διαδίκτυο, την προώθηση του θεμιτού ανταγωνισμού μεταξύ παρόχων υπηρεσιών κάθε μεγέθους και την αύξηση της διαφάνειας και της λογοδοσίας των διαδικτυακών υπηρεσιών.

Αυτό το DSA ισχύει για πολλούς διαφορετικούς τύπους εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην ΕΕ. Υπάρχουν τέσσερις ταξινομήσεις υπηρεσιών στο DSA:
1. Υπηρεσίες διαμεσολάβησης - υπηρεσίες που προσφέρονται από υποδομές δικτύου (π.χ. ISP, καταχωρητές τομέα)
2. Υπηρεσίες Φιλοξενίας - Υπηρεσίες Cloud και Web Hosting
3. Διαδικτυακές πλατφόρμες – υπηρεσίες που αποθηκεύουν και εμφανίζουν πληροφορίες στους χρήστες τους (π.χ. κοινωνικά δίκτυα, αγορές, ταξιδιωτικοί ιστότοποι, πλατφόρμες συνεργασίας κ.λπ.)
4. Πολύ μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες – διαδικτυακές πλατφόρμες με περισσότερους από 45 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες (εδώ είναι η δημοσιευμένη λίστα)

Κάθε πρόσθετη κατηγορία θεωρείται υποσύνολο της προηγούμενης κατηγορίας και υπόκειται σε πρόσθετες υποχρεώσεις βάσει του DSA. Υπάρχουν συνολικά 19 δεσμεύσεις, οι οποίες επιβάλλουν την απαιτούμενη συμπεριφορά σε θέματα όπως η εποπτεία περιεχομένου και η αναφορά, η διαφάνεια στους αλγόριθμους διαφημίσεων και συστάσεων, ο χειρισμός παραπόνων και η διαχείριση κινδύνων.

Η πλειονότητα αυτών των απαιτήσεων θα πρέπει να τεθεί σε ισχύ από τις 17 Φεβρουαρίου 2024, αλλά με το DSA η ΕΕ προβλέπει ότι μεγάλες πλατφόρμες όπως η Google, η Apple, η Alibaba ή το X (Twitter), το TikTok και ό,τι καλούνται να υλοποιήσουν έως τις 25 Αυγούστου 2023 αυτές τις απαιτήσεις. Επιπλέον, αυτά πρέπει

πληρούν αυστηρότερες υποχρεώσεις που είναι ανάλογες με τους σημαντικούς κοινωνικούς κινδύνους που ενέχουν κατά τη διάδοση παράνομου και «επιβλαβούς» περιεχομένου, συμπεριλαμβανομένης της παραπληροφόρησης.

Επιπλέον, πολύ μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες

Αξιολογεί και μετριάζει τους συστημικούς κινδύνους και υποβάλλεται σε ανεξάρτητους ελέγχους κάθε χρόνο. Επιπλέον, οι μεγάλες πλατφόρμες που χρησιμοποιούν τα λεγόμενα «συστήματα συστάσεων» (αλγόριθμοι που καθορίζουν τι μπορούν να δουν οι χρήστες) πρέπει να προσφέρουν τουλάχιστον μία επιλογή χωρίς προφίλ και
όταν εμφανίζεται μια κρίση, π.χ. Β. απειλή για τη δημόσια ασφάλεια ή υγεία, η Επιτροπή της ΕΕ μπορεί να απαιτήσει από πολύ μεγάλες πλατφόρμες να περιορίσουν τις επείγουσες απειλές στις πλατφόρμες τους. Αυτά τα ειδικά μέτρα περιορίζονται σε τρεις μήνες.

Ergo λογοκρισία από την πίσω πόρτα, που επιτίθεται μαζικά στην ελευθερία της έκφρασης και στο κράτος δικαίου. Είναι λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι το DSA «διαφημίζεται» επίσης από το WEF και μπορούμε να διαβάσουμε εκεί:

Ο νόμος για τις ψηφιακές υπηρεσίες εναρμονίζει τη διαδικασία με την οποία οι πλατφόρμες πρέπει να ειδοποιούνται για παράνομο περιεχόμενο και να αναλαμβάνουν δράση. Συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει ότι οι πλατφόρμες πρέπει να αφαιρούν το παράνομο περιεχόμενο «αμέσως» αφού έχει αναφερθεί από αξιόπιστους αιτούντες. Το DSA προβλέπει επίσης ότι οι χρήστες μπορούν να ειδοποιούνται και να αμφισβητούν την κατάργηση περιεχομένου από πλατφόρμες, με πρόσβαση σε μηχανισμούς επίλυσης διαφορών στη χώρα τους. Εάν επί του παρόντος οι πλατφόρμες δεν παρέχουν στους χρήστες τους επεξηγήσεις για τις αποφάσεις διαγραφής τους, αυτή η διαδικασία πρέπει να καθιερωθεί σε γενικές γραμμές.

Αν και ο νόμος για τις ψηφιακές υπηρεσίες δεν προβλέπει συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για την αφαίρεση περιεχομένου, οι επιχειρήσεις πρέπει να είναι προετοιμασμένες για ταχεία κατάργηση και να διαθέτουν τις κατάλληλες διαδικασίες και ικανότητα να ανταποκρίνονται σε ειδοποιήσεις από αξιόπιστους δείκτες. Εάν οι πλατφόρμες δεν παρέχουν στους χρήστες τους επεξηγήσεις για τις αποφάσεις διαγραφής τους, αυτή η διαδικασία πρέπει να εισαχθεί σε γενικές γραμμές.
-
(Ο Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες εναρμονίζει τη διαδικασία με την οποία ειδοποιούνται οι πλατφόρμες και πρέπει να προβούν σε επακόλουθες ενέργειες για παράνομο περιεχόμενο. Πιο συγκεκριμένα, μόλις ειδοποιηθούν από αξιόπιστους επισημάνσεις, οι πλατφόρμες θα πρέπει να αφαιρέσουν το παράνομο περιεχόμενο «γρήγορα». Η DSA ορίζει επίσης ότι οι χρήστες ενημερώνονται σχετικά και μπορούν να αμφισβητήσουν την κατάργηση περιεχομένου από πλατφόρμες, έχοντας πρόσβαση σε μηχανισμούς επίλυσης διαφορών στη χώρα τους.

Αν και ο νόμος για τις ψηφιακές υπηρεσίες δεν έχει συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για την κατάργηση περιεχομένου, οι εταιρείες πρέπει να είναι προετοιμασμένες για γρήγορη κατάργηση και να διαθέτουν τις σωστές διαδικασίες και την ικανότητα να εφαρμόζουν, προκειμένου να ενεργούν σε ειδοποιήσεις από έμπιστους επισημάνσεις. Επιπλέον, εάν οι πλατφόρμες δεν παρέχουν επί του παρόντος εξηγήσεις στους χρήστες σχετικά με τις αποφάσεις κατάργησης, αυτή η διαδικασία θα πρέπει να καθιερωθεί σε όλους τους τομείς.)

Σε τελική ανάλυση, το DSA είναι μια αυστηροποίηση του Νόμου για την Επιβολή του Δικτύου (NetzG) που γνωρίζουμε και θα ανοίξει το δρόμο για λογοκρισία μεσοπρόθεσμα, την οποία ο ΠΟΥ προβλέπει επίσης στις τροποποιήσεις του στους Διεθνείς Κανονισμούς Υγείας (IHR), οι οποίοι Έχω ήδη αναφερθεί αρκετές φορές. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να θυμόμαστε σε αυτό το σημείο ότι, κατά τη γνώμη μου, ακόμη και οι μικροί ιστότοποι θα έχουν τεράστια προβλήματα μεσοπρόθεσμα κατά τη διανομή του περιεχομένου τους. Όποιος θέλει να ξεφύγει από αυτόν τον πατερναλισμό μπορεί να φιλοξενήσει τις σελίδες του σε πάροχο εκτός ΕΕ, το άλλο ερώτημα είναι πόσος χρόνος θα χρειαστεί μέχρι να εφαρμοστούν εκεί παρόμοιοι κανονισμοί - γιατί αυτό προφανώς σχεδιάζεται παγκοσμίως...