Μπορεί κανείς εδώ να θυμηθεί το τέλος του βιβλίου "Sophie's World"; Εκεί η ιστορία αρχίζει να γίνεται όλο και πιο παράλογη. Η πραγματικότητα συγχωνεύεται με τη φαντασία. Χώρος και χρόνος διαλύονται και καταρρέουν. Τίποτα δεν έχει νόημα πια. Όλα δημιουργούνται σε μια τρελή συμφωνία μοναδικής αποκάλυψης. Έχω την ίδια αίσθηση αυτή τη στιγμή...
Οι σοβαρές ειδήσεις γίνονται κωμωδία, οι αγαπημένοι διασκεδαστές γίνονται βιαστές, οι πολιτικοί μπλέκονται σε παράλογες αντιφάσεις μπροστά στις κάμερες, οι νεαροί άνδρες φορούν σύμβολα μαζικών δολοφόνων, το χάσμα μεταξύ του φτωχότερου και του πλουσιότερου διευρύνεται γύρω του και τρελαίνεται σαν τα ρότορα ενός ελικόπτερο. Ο κόσμος βιάζεται για τις τελευταίες αξιοπρεπείς δουλειές ενώ οι εφημερίδες κάνουν λόγο για «πλήρη απασχόληση». Οι πατεράδες πυροβολούν τα μωρά τους, οι τελείως ηλίθιοι δημιουργούν περιουσίες, οι αρχηγοί κρατών διψούν για αντίποινα, πόλεμος, ολοκληρωτική εξόντωση, οι άνθρωποι ουρλιάζουν ο ένας στον άλλον λόγω έλλειψης ή υπάρχοντος στρώματος υλικού πάνω από τη μύτη και το στόμα τους. Η φύση είναι γαμημένη σαν μια πόρνη του δρόμου που είναι εθισμένη στο κρακ.
Δισεκατομμύρια πληροφορίες φτάνουν σε εμάς κάθε μέρα, αλλά ο καθυστερημένος εγκέφαλός μας κατακλύζεται εντελώς από αυτές. Παντού σήματα, ερεθίσματα, διαφημίσεις, παιχνίδια, απόψεις, απαγορεύσεις... σχηματίζουν έναν τεράστιο θρόμβο με τη δική του ψυχή που ονομάζεται Hypertron 3000®️.
Απλώς αντιδρούμε. Σαν ηλεκτρονικά γαϊδούρια που ελπίζουν ότι κάποια στιγμή μπορεί να βγει ένα καρότο από μέσα. Αλλά ενώ ακόμα προσπαθούμε απεγνωσμένα να καταλάβουμε κάτι από πριν από 3 δευτερόλεπτα, οι πληροφορίες έχουν ήδη αλλάξει 50 φορές... μεταλλαγμένες... και έχουν μεταμορφωθεί στις ατελείωτες εκτάσεις του ανούσιου Absurdistan για όλη την αιωνιότητα.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά... ενώ πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά, καλά, κακά, μαύρο και άσπρο λιώνουν μπροστά στα ανήμπορα μάτια μας... πλημμυρίζοντας το υπόγειο της ύπαρξης με αόρατο νέκταρ... κολλάμε σαν άγριοι, ηλίθια πλάσματα σε πράγματα που εξακολουθούν να έχουν νόημα. ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ αίσθηση: ποδόσφαιρο, Θεός, φόροι, ρόδες προπόνησης του μικρού Ηλία, σεξ, μαρμελάδα βατόμουρο... οι χαζοί πολιτικοί.
Ξέρουμε τι έρχεται, αλλά κανείς δεν το λέει. Πάντα το υποπτευόμασταν, αλλά ο φόβος μας κρατούσε το μυαλό μας όμηρο. Οι αρχαίες γραφές μιλούσαν για αυτό – σε κώδικα. Κάθε θρησκεία περιείχε μια νέα ένδειξη για την απόλυτη αλήθεια, αλλά αντί να το συνειδητοποιήσουμε, πολεμήσαμε μεταξύ μας. Γιατί τα ονόματα ήταν διαφορετικά. Και οι εκκλησίες έμοιαζαν διαφορετικές. Γιατί άλλοι σέρβιραν τον σταυρό, άλλοι το μισοφέγγαρο και άλλοι το αστέρι, τον κύκλο ή τη τηγανίτα.
Σαν κάποιος να είχε ζωγραφίσει διαφορετικά τα κομμάτια του ίδιου παζλ και έτσι να εμπόδιζε να δημιουργηθεί η μεγάλη εικόνα.
Αλλά ό,τι ανήκει μαζί θα βρει το ένα το άλλο. Αυτό ισχύει στην αγάπη, όπως και στο σύμπαν.
Όλα περιστρέφονται ακόμα, φαίνονται μπερδεμένα και τρελά.
Αλλά ίσως όλα πρέπει πρώτα να φτάσουν στο σημείο της τελικής εξάρθρωσης... για να ταιριάξουν ξανά μαζί.
Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος;
Πιθανώς όχι.
Αλλά ίσως είναι!
Και μπορεί να τρέχει πολύ καιρό και να είμαστε πολύ τυφλοί γιατί η ψυχή μας έχει κολλήσει στη συχνότητα των συσκευασμένων λουκάνικων, στις νέες παλιές ιστορίες μπάτσων και ληστών και σε δωρεάν θέσεις στάθμευσης μπροστά από εμπορικά κέντρα.
Άρα δεν πειράζει.
Και τι ακολουθεί;
Είναι αρκετά απλό:
Δώστε ΟΛΑ ό,τι έχετε μαζί σας (συμπεριλαμβανομένου του τηλεφώνου μου, Willy;) στο επόμενο άτομο που έχει ανάγκη.
Συγχώρεσε το άτομο που σε πλήγωσε περισσότερο.
Απολαύστε αυτή τη στιγμή.
Γιατί είναι ο μόνος που υπήρξε και θα υπάρξει ποτέ ❤️
(μέσω Snickers για αριστερόχειρες)