Οι μπαταρίες δεν παράγουν ηλεκτρική ενέργεια - αποθηκεύουν ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται αλλού, ιδιαίτερα από άνθρακα, ουράνιο, σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής φυσικού αερίου ή γεννήτριες ντίζελ. Επομένως, ο ισχυρισμός ότι ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο είναι όχημα μηδενικών εκπομπών είναι εσφαλμένος. Δεδομένου ότι το σαράντα τοις εκατό της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται στις Ηνωμένες Πολιτείες προέρχεται από σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα, το σαράντα τοις εκατό των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στο δρόμο είναι βασισμένα στον άνθρακα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Όποιος είναι ενθουσιασμένος με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και την πράσινη επανάσταση θα πρέπει να ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά στις μπαταρίες, αλλά και στις ανεμογεννήτριες και τις ηλιακές μονάδες. Μια τυπική μπαταρία ηλεκτρικού αυτοκινήτου ζυγίζει χίλιες λίβρες, περίπου όσο μια βαλίτσα. Περιέχει 25 λίβρες λιθίου, εξήντα λίβρες νικέλιο, 44 λίβρες μαγγάνιο, 30 λίβρες κοβάλτιο, 200 λίβρες χαλκό και 400 λίβρες αλουμίνιο, χάλυβα και πλαστικό. Υπάρχουν πάνω από 6000 μεμονωμένα κύτταρα ιόντων λιθίου μέσα.
Για να φτιάξετε κάθε μπαταρία BEV, πρέπει να επεξεργαστείτε 11 τόνους αλάτι για λίθιο, 13 τόνους μετάλλευμα για κοβάλτιο, 2 τόνους ρητίνη για νικέλιο και 11 τόνους μετάλλευμα χαλκού. Συνολικά, 225 τόνοι γήινου φλοιού πρέπει να σκάψουν για μία μπαταρία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τους ηλιακούς συλλέκτες είναι οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για τη μετατροπή του πυριτικού σε σιλικόνη που απαιτείται για τα πάνελ. Για να παραχθεί επαρκώς καθαρή σιλικόνη, πρέπει να υποβληθεί σε επεξεργασία με υδροχλωρικό οξύ, θειικό οξύ, φθόριο, τριχλωροτάνιο και ακετόνη. Απαιτούνται επίσης γάλλιο, αρσενίδιο, δισελενίδιο του γαλλίου ινδίου χαλκού και τελλουρίδιο του καδμίου, τα οποία είναι επίσης πολύ τοξικά. Η σκόνη πυριτίου αποτελεί κίνδυνο για τους εργαζόμενους και τα πάνελ δεν μπορούν να ανακυκλωθούν.
Οι ανεμογεννήτριες είναι η απόλυτη καταστροφή κόστους και περιβάλλοντος. Κάθε ανεμογεννήτρια ζυγίζει 1688 τόνους (ισοδύναμο με το βάρος 23 σπιτιών) και περιέχει 1300 τόνους σκυροδέματος, 295 τόνους χάλυβα, 48 τόνους σιδήρου, 24 τόνους υαλοβάμβακα και τις δυσεύρετες σπάνιες γαίες νεοδύμιο, πρασεοδύμιο και δύσιο . Κάθε μία από τις τρεις λεπίδες ζυγίζει 37 τόνους και έχει διάρκεια ζωής από 15 έως 20 χρόνια, μετά την οποία πρέπει να αντικατασταθούν. Τα πτερύγια του ρότορα δεν μπορούν να ανακυκλωθούν.
Αυτές οι τεχνολογίες έχουν σίγουρα τη θέση τους, αλλά ο μύθος των μηδενικών εκπομπών είναι απλώς ένα ψέμα. Το "Going Green" μπορεί να ακούγεται σαν ένα ουτοπικό ιδανικό, αλλά αν κοιτάξετε ρεαλιστικά και αμερόληπτα το κρυφό και ενσωματωμένο κόστος, θα διαπιστώσετε ότι το "Going Green" κάνει μεγαλύτερη ζημιά στη γη από ό,τι φαίνεται. Δεν είμαι ουσιαστικά κατά της εξόρυξης, των ηλεκτρικών οχημάτων, της αιολικής ή της ηλιακής ενέργειας. Πρέπει επίσης να λάβετε υπόψη την πραγματικότητα και όχι απλώς να προσποιηθείτε ότι όλα είναι «ωραία» μόνο και μόνο για να αισθάνεστε ηθικά ανώτεροι ή για να γίνετε ο αυτο-επαινετικός σωτήρας της γης.