Το προτεινόμενο σχέδιο για την «Έξυπνη πόλη της Γάζας» από τον F. Sebregondi με επικεφαλής τους E. Weizman και L. Moreno (2020). Sebregondi, F. (2020). Η έξυπνη πόλη της Γάζας, οι τεχνολογίες περιορισμού και η αστική κατάσταση. Διατίθεται κάτω από: https://research.gold.ac.uk/id/eprint/30197. Στο επίκεντρο αυτής της διατριβής βρίσκεται ένας αντίθετος ισχυρισμός: η Λωρίδα της Γάζας προορίζεται να χρησιμεύσει ως ακραίο παράδειγμα ευφυούς αστικής ανάπτυξης:
Ο παλαιστινιακός παράκτιος θύλακας, υπό αποκλεισμό για περισσότερο από μια δεκαετία, που εξαρτάται συνεχώς από την ανθρωπιστική βοήθεια και καταστρέφεται τακτικά από τον ισραηλινό στρατό, είναι αναμφίβολα μια κατεστραμμένη περιοχή. Όσο βάναυση κι αν είναι η αντίθεση μεταξύ της τρέχουσας εμφάνισής του και της προσεκτικά επώνυμης εικόνας της «έξυπνης πόλης», μια πιο προσεκτική ματιά στην αστική τεχνολογία που χρησιμοποιείται στη Γάζα αποκαλύπτει μια απίστευτη ομοιότητα με αυτή του ταχέως διαδεδομένου μοντέλου ενός βελτιστοποιημένου αστικού μέλλοντος που υποβόσκει. Μέσα από τον ανεστραμμένο φακό της Γάζας, η εφαρμογή της ευφυΐας σε αστική κλίμακα αποκαλύπτει έναν λιγότερο γνωστό σκοπό: την αποτελεσματική συγκράτηση ενός αστικού πληθυσμού που θεωρείται ταυτόχρονα ως πλεόνασμα και ως απειλή. Μέχρι στιγμής, η κριτική στον έξυπνο αστικισμό έχει περιορίσει το πρόβλημα της παγκόσμιας εξάπλωσής του σε άνιση πρόσβαση στο προνόμιο της ευφυΐας. Ο κύριος στόχος αυτής της εργασίας είναι να επαναδιατυπώσει αυτήν την κριτική: παράλληλα με τη δημιουργία νησιών τεχνολογικά ενισχυμένων αστικών προνομίων, η ευφυΐα χρησιμοποιείται επίσης εκτενώς για τη διαχείριση και την παγίωση οριοθετημένων ζωνών αστικού αποκλεισμού. Η έννοια των τεχνολογιών περιορισμού εισάγεται επομένως για να αποσαφηνιστεί η διαλεκτική της αναβάθμισης και της υποτίμησης, της επιτάχυνσης και της καταστολής, της ενδυνάμωσης και της αποδυνάμωσης, η οποία όχι μόνο ενισχύεται αλλά και αυτοματοποιείται σε μεγάλο βαθμό από την άνοδο της ευφυΐας καθώς γίνεται το νέο κυρίαρχο αστικό παράδειγμα.
Με βάση τη μακροχρόνια πρακτική του συγγραφέα στο Forensic Architecture (μια ερευνητική υπηρεσία που μελετά την κρατική και εταιρική βία χρησιμοποιώντας χωρική ανάλυση και ανάλυση μέσων), η εργασία εξετάζει πώς χρησιμοποιούνται έξυπνες τεχνολογίες αυτήν τη στιγμή σε μια από τις πιο στρατιωτικοποιημένες παραμεθόριες περιοχές της αστικής ζωής. Οι διαδικασίες και οι συνθήκες που εντοπίστηκαν στη Γάζα συγκρίνονται με τις παράλληλες αστικές τάσεις που παρατηρούνται παγκοσμίως. Ο στόχος αυτής της μελέτης είναι να αμφισβητήσει τις επιπτώσεις της παγκόσμιας επιδίωξης μιας συνδεδεμένης, υλικοτεχνικής, ανταποκρινόμενης, ανθεκτικής και βελτιστοποιημένης πόλης. Ως μια αποτελεσματικά διαχειριζόμενη ζώνη αποκλεισμού για έναν ταχέως αυξανόμενο πληθυσμό δύο εκατομμυρίων απόκληρων, είναι η Λωρίδα της Γάζας ένα σχέδιο για έξυπνες αστικές λύσεις στις αυριανές κοινωνικές και περιβαλλοντικές καταστροφές;
Παρεμπιπτόντως, η Ουκρανία χτίζεται ήδη επιμελώς πίσω από το μέτωπο. Όλα αυτά αντιστοιχούν σε αυτό Habitat Agenda από το 1976, εδώ είναι ένα απόσπασμα από το σημείο 10 αυτής της ημερήσιας διάταξης του ΟΗΕ:
Η γη […] δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ένα συνηθισμένο εμπόρευμα που ελέγχεται από ιδιώτες και υπόκειται σε πιέσεις και αναποτελεσματικότητα της αγοράς. Η ιδιωτική ιδιοκτησία γης είναι επίσης ένα σημαντικό μέσο συσσώρευσης και συγκέντρωσης πλούτου και ως εκ τούτου συμβάλλει στην κοινωνική αδικία, εάν αφεθεί ανεξέλεγκτη μπορεί να αποτελέσει σημαντικό εμπόδιο στον σχεδιασμό και την εφαρμογή αναπτυξιακών σχεδίων. Ο δημόσιος έλεγχος της χρήσης γης είναι επομένως απαραίτητος…
Το Παγκόσμιο Σχέδιο Δράσης των Ηνωμένων Εθνών είναι η σχεδιασμένη ατζέντα για να μεταμορφώσει τον κόσμο, να «σώσει τον πλανήτη» χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τον ψευδή πράσινο περιβαλλοντισμό. Μεγάλα τμήματα του αστικού τοπίου του δυτικού κόσμου μεταμορφώνονται σύμφωνα με ένα πρότυπο. Ανεξάρτητα από μικρές διαφορές στην ονοματολογία, την εμφάνιση και την εφαρμογή των όσων συμβαίνουν σε τοπικό επίπεδο, πίσω από την πράσινη προπαγάνδα για «βιωσιμότητα», «έξυπνη», «ισχυρή», «ανθεκτική» κ.λπ., οι ίδιες στρατηγικές ξεδιπλώνονται σύμφωνα με το οποίο ξεδιπλώνει ένα αυστηρό σχέδιο... το Παγκόσμιο Σχέδιο Δράσης.
Σε όλο τον κόσμο, αλλά ιδιαίτερα στον δυτικό κόσμο, τα αστικά περιβάλλοντα επανασχεδιάζονται ώστε να φαίνονται πιο «φιλικά προς το ποδήλατο και τους πεζούς» και «εχθρικά προς τα αυτοκίνητα». Οικοδομούνται πολυκατοικίες υψηλής πυκνότητας, καταστρέφονται οι υπάρχουσες κοινωνικές κατοικίες και συρρικνώνονται εκτεταμένες κοινωνικές περιουσίες. Η ατζέντα των Ηνωμένων Εθνών για τους Ανθρώπινους Οικισμούς, η Ατζέντα Habitat, θα επικεντρωθεί στο μέλλον σε «βιώσιμες», «έξυπνες», «ισχυρές» πόλεις «15 λεπτών». Το πρόγραμμα Habitat αποτελεί ουσιαστικό μέρος του προοδευτικού σχεδίου για την παγκόσμια διακυβέρνηση. Αποτελεί μέρος του σκεπτικού για την «παγκόσμια ιθαγένεια», τις «έξυπνες πόλεις» και την «επαναστροφή» της γης.
Ένα «παγκόσμιο σχέδιο δράσης» που εφαρμόζεται κρυφά, με την εμφάνιση της «δημόσιας συμμετοχής» και της «συναίνεσης», όταν στην πραγματικότητα δεν υπάρχει επιλογή και τι «συναίνεση» υπάρχει, κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου ή/και υιοθετείται. Λέγεται στο κοινό ότι η γνώμη του μετράει και οι έρευνες διεξάγονται με βασικά ερωτήματα όπως "Πόσο ακόμα θέλετε να κάνετε ποδήλατο;" διεξήχθη. που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία συναίνεσης.
Μια ύπουλη διαδικασία που εφαρμόζεται γρήγορα (π.χ. έχουν ήδη υπογραφεί συμβόλαια με τους προγραμματιστές και η «δημόσια διαβούλευση» είναι μια πρόσοψη. «Έξυπνες πόλεις» ή «πόλεις 15 λεπτών» είναι τα μελλοντικά γκουλάγκ που προτείνει η NWO και ταυτόχρονα το σχέδιο για μια τεχνοκρατικά/κοινοτικά ελεγχόμενη κοινωνία.