Ο μοριακός βιολόγος Νικ Γκόλντμαν και η ομάδα του στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Βιοπληροφορικής βρήκαν έναν τρόπο να χρησιμοποιούν το DNA για την αποθήκευση δεδομένων. «Όλες οι πληροφορίες στον κόσμο θα μπορούσαν να κωδικοποιηθούν και να αποθηκευτούν στο DNA και θα χωρούσαν στο πίσω μέρος ενός SUV», λέει ο Nick Goldman σε αυτό το βίντεο για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Εξηγεί γιατί το DNA είναι ένας σταθερός, μακροπρόθεσμος τρόπος αποθήκευσης ψηφιακών πληροφοριών που διαφορετικά μπορεί να χαθούν.
«Το DNA είναι ο σκληρός δίσκος, η μνήμη σε κάθε κύτταρο σε κάθε ζωντανό οργανισμό, που περιέχει τις οδηγίες για το πώς να χτιστεί το κύτταρο. Είναι ένα χημικό μόριο και αποτελείται από τέσσερις διαφορετικούς τύπους μορίων που μπορούν να ενωθούν μαζί σε μια αλυσίδα, και μπορείτε να συνδέσετε αυτά τα τέσσερα μόρια μαζί με οποιαδήποτε σειρά. Μπορείτε να το σκεφτείτε σαν ψηφιακό κωδικό.
Έχουμε μια μεγάλη επανάσταση δεδομένων στη γονιδιωματική. Πριν από δέκα χρόνια, το κόστος της αλληλουχίας του γονιδιώματος ενός ανθρώπου ή ζωντανού οργανισμού ήταν περίπου όσο το πιο ακριβό σπίτι στο Λονδίνο. Και δέκα χρόνια αργότερα, το κόστος της αλληλουχίας ενός γονιδιώματος ήταν ισοδύναμο με την τιμή ενός εισιτηρίου διαρκείας για την ποδοσφαιρική ομάδα της Άρσεναλ. Η τιμή έχει πέσει και οι επιστήμονες κάνουν όλο και περισσότερη αλληλουχία γονιδιώματος.
Αφού οι επιστήμονες προσδιορίσουν την αλληλουχία ενός γονιδιώματος, θέλουν να διατηρήσουν τα δεδομένα τους ασφαλή - και εκεί έρχεται ο Nick Goldman - έτσι στέλνουν τα δεδομένα τους μέσω του Διαδικτύου και ζητούν από την Goldman να αποθηκεύσει αυτές τις πληροφορίες. Αγοράζουμε όλο και περισσότερους διακομιστές υπολογιστών και όλο και περισσότερους σκληρούς δίσκους για την αποθήκευση αυτών των πληροφοριών. Τότε η Goldman συνειδητοποίησε ότι όλες οι πληροφορίες που αποθηκεύουμε αφορούν το DNA, αλλά ότι το ίδιο το DNA θα μπορούσε να είναι ένα ψηφιακό μέσο αποθήκευσης. Ο Goldman σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να χειραγωγήσει το DNA για να γράψει ένα δικό του μήνυμα. Η ζωή στη Γη έχει χρησιμοποιήσει το DNA ως σκληρό δίσκο για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, οπότε ίσως θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε κι εμείς.
Η Goldman επινόησε ένα πείραμα για να δει αν το DNA ήταν ένας καλός τρόπος αποθήκευσης πληροφοριών. Η Goldman έπρεπε να αποφασίσει ποιες πληροφορίες υψηλής αξίας ήθελε να αποθηκεύσει σε μορφή DNA για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Goldman σκέφτηκε ένα αρχείο .txt με όλα τα σονέτα του Σαίξπηρ και ένα αρχείο .mp3 με την ομιλία "I Have a Dream" του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και, επειδή αυτός και η ομάδα του είναι μοριακοί βιολόγοι στην καρδιά, ένα αρχείο .pdf του Watson και του Crick's 1953 χαρτί που περιγράφει την ελικοειδή δομή του DNA σε ζωντανά κύτταρα. Η Goldman τα κωδικοποίησε και έβαλε την εταιρεία Agilent στην Καλιφόρνια να τα μετατρέψει σε DNA. Και η Goldman πήρε πίσω ένα μικροσκοπικό κομμάτι σκόνης στο κάτω μέρος ενός δοκιμαστικού σωλήνα, και αυτό ήταν το DNA.
Μπορούμε να ανακτήσουμε τις πληροφορίες; Ναι, μπορούμε να διαβάσουμε και να αντιγράψουμε DNA εύκολα και ανέξοδα. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να τα γράψεις από την αρχή. Διαρκεί πάρα πολύ και είναι πολύ ακριβό και αυτό είναι το βήμα περιορισμού του ποσοστού. Έτσι, θα μπορούσατε να κωδικοποιήσετε όλες τις πληροφορίες του κόσμου στο DNA, αλλά δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα στον κόσμο για να γίνει αυτό. Αλλά είναι μια καλή λύση στην πρόκληση της δημιουργίας ενός μακροπρόθεσμου ψηφιακού αρχείου. Μέσα σε λίγα χρόνια, όλες οι μορφές ψηφιακών μέσων θα καταστούν παρωχημένες. Κανείς στον κόσμο δεν αρχειοθετεί αυτήν τη στιγμή ψηφιακές πληροφορίες, αν και οι περισσότερες πληροφορίες δημιουργούνται, αποθηκεύονται και παρατηρούνται πλέον ψηφιακά. Πόσο όμως θα διαρκέσουν τα memory sticks σε σύγκριση με το DNA;
Η ομάδα Goldman εξέτασε DNA μαμούθ ηλικίας 20 ετών και αρχαία άλογα με αλληλουχίες DNA 000 ετών που διαβάστηκαν με επιτυχία. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα πολύ κρύο και ξηρό μέρος για να τα αποθηκεύσουμε και όσο υπάρχουν άνθρωποι που είναι τεχνολογικά προηγμένοι, θα μπορούμε να διαβάζουμε DNA. Τι θα εξοικονομήσουμε λοιπόν μακροπρόθεσμα; Ίσως τα αρχεία των Αμερικανών προέδρων, ή πού απορρίπτονταν πυρηνικά απόβλητα ή ακόμα και οι οικογενειακές μας φωτογραφίες.