Φίλοι, ήρθε πάλι η ώρα του πόνου! Ο Gary Meskil δεν κουράζεται και οι Pro-Pain βουίζουν ξανά στα ηχεία! Με το “The Final Revolution” ο σκληροπυρηνικός θρύλος της Νέας Υόρκης μας δίνει ένα μικρό και ωραίο βήμα “Back to the Roots”, αφού το τελευταίο άλμπουμ ήταν λίγο thrashy. Ο μπάντας, τραγουδιστής και μπασίστας Gary Meskil κάθισε μόνος στο σπίτι και συνέθεσε όλα τα τραγούδια μόνος του. Όλα όσα βιώνετε καθημερινά επεξεργάζονται από μια προοπτική που αντανακλάται στον εαυτό σας. Το αποτέλεσμα ήταν το άλμπουμ Numero 14, ένα θυμωμένο σκληροπυρηνικό τέρας που παρουσιάζει τις γνωστές και ξεχωριστές μουσικές πλευρές του συγκροτήματος με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά περισσότερα επεξηγηματικά λόγια για το κουαρτέτο της Νέας Υόρκης Pro-Pain. Από το πρωτοποριακό ντεμπούτο τους άλμπουμ "Foul Taste Of Freedom", το οποίο ήταν υποψήφιο για διάφορα βραβεία στις αρχές της δεκαετίας του 2010, το συγκρότημα γύρω από τον Gary Meskil έχει κερδίσει τη στοργή και τον σεβασμό αμέτρητων θαυμαστών σε όλο τον κόσμο και τώρα δικαίως θεωρείται ένα πραγματικό σκληροπυρηνικό μέταλ. θρύλος. Όλα τα άλμπουμ τους είναι ένα παράδειγμα έντασης, ασυμβίβαστου, έμπνευσης και ειλικρίνειας. Το κουαρτέτο ακουγόταν πάντα λίγο διαφορετικό στα δύο τελευταία άλμπουμ και δοκίμαζε νέα πράγματα. Ξεκινώντας το 2012 με το “Absolute Power”, το οποίο περιείχε πολλή μελωδία και έδωσε νέες πινελιές προς την κατεύθυνση του metal. Το 14, το “Straight To The Dome” έβαλε ξανά το πεντάλ στο μέταλλο και απέτισε φόρο τιμής στο γρήγορο σκληροπυρηνικό και thrash. Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο σκοτεινά και πάλι πιο κλασικά. Τα πλήκτρα πλήκτρων και τα αρμονικά φωνητικά έχουν παραλειφθεί. Ο Meskil έγραψε όλη τη μουσική και τους στίχους στο σπίτι του στη Sarasota (Φλόριντα) και μπορείτε να τα ακούσετε. Οι δώδεκα αριθμοί του XNUMXου άλμπουμ ηχογραφήθηκαν, μίξη και mastering στο Little Creek Studio στο Gelterkinden (Ελβετία) από τον παραγωγό VO Pulver (Gurd).
PRO-PAIN - The Making Of "The Final Revolution"
Παρόλο που ο Meskil ήταν πάντα ο ηγέτης του συγκροτήματος, κατά καιρούς μπορούσε να έχει μια αρκετά σταθερή σύνθεση. Τουλάχιστον είχε ένα άλλο ιδρυτικό μέλος στο πλευρό του για χρόνια: τον κιθαρίστα Tom Klimchuck, που τον συνόδευε μέχρι το τέλος στο συνεχώς ιλιγγιώδες line-up carousel. Για χρόνια πάλευε με προβλήματα υγείας και έπρεπε επιτέλους να ρίξει πετσέτα. Τώρα λοιπόν, λιγότερο γνωστοί μουσικοί μαζεύονται γύρω από τον Gary Meskil, που τον στηρίζουν στο στούντιο και κυρίως στη σκηνή για να ερμηνεύσουν τα νέα του τραγούδια. Ευτυχώς, ακόμη και χωρίς συν-τραγουδοποιό, οι εκπλήξεις είναι περιορισμένες. Όλα είναι σε υψηλό επίπεδο και είναι απλά διασκεδαστικά! Δεν υπάρχουν συμβιβασμοί και κανένα κόλπο που χρησιμοποιήθηκαν κάποτε, γεγονός που καθιστά δύσκολο να βρεις ένα χτύπημα. «Για να κάνω τα πράγματα όσο πιο ενδιαφέροντα γινόταν, αποφάσισα να πάρω το τιμόνι σταθερά και να συνθέσω όλα τα τραγούδια μόνος μου. Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ των Pro Pain από τη δεκαετία του 'XNUMX όπου έγραψα τα πάντα μόνος μου». είπε ο Μεσκίλ. Η παραγωγή είναι ακατέργαστη και άμεση και η ανταπόκριση σε αυτήν μέχρι στιγμής ήταν ανεπιφύλακτα θετική. Meskil: «Το άλμπουμ ακούγεται εξαιρετικά τσαντισμένο, όπως ακριβώς θα έπρεπε να ακούγεται ένα υπέροχο άλμπουμ Pro Pain. Η εργασία ολοκληρώθηκε!»
Τα δώδεκα τραγούδια προσφέρουν τυπικά Riff και beats του Pro-Pain, τα τελευταία εκ των οποίων είναι πολύ άρωμα από τον fit drummer. Στο παρελθόν, ο καλός Meskil χρησιμοποιούσε πολύ συχνά τους υπολογιστές ντραμ του συναδέλφου του. Αλλά οι δύο κιθαρίστες επιτρέπεται επίσης να αφήσουν τον ατμό και να λάμπουν με περιστασιακά leads και όμορφα σόλο. Τα κομμάτια είναι ως επί το πλείστον mid-tempo, με εξαίρεση μερικά ξεσπάσματα up-tempo, και σπάνια ξεπερνούν τα 3:00 λεπτά, και αυτό είναι καλό, γιατί κάνει τα απλά κομμάτια διασκεδαστικά με την πραγματική έννοια της λέξης. Ο Meskil φωνάζει το μήνυμά του μονότονα όπως πάντα και σε όποιον αρέσουν μπάντες όπως το “Hatebreed” ή το “Sick Of It All” θα είναι εξοικειωμένο με αυτό το στυλιστικό εργαλείο! Το “The Final Revolution” είναι ένας δίσκος που σε χτυπάει στα μούτρα με απίστευτη γροθιά, ξανά και ξανά, για δώδεκα κομμάτια. Αυτή είναι ακριβώς η μαλακία για την οποία πάντα υποστήριζαν τα αγόρια από την πόλη της Νέας Υόρκης και που γιορταζόταν ήδη στη δεκαετία του '90, επειδή σου ταράζει το μυαλό και ακούγεται σαν να ακούγεται: τσαντισμένο, άμεσο και ασυμβίβαστο.
Το ανοιχτήρι "Deathwish" ακούγεται από τα ηχεία με το καλύτερο και πιο διάσημο στυλ Pro-Pain και ο Adam Phillips μπορεί μόνος του σαν τρελός εδώ ή στο "Can't Stop The Pain". Ο ντράμερ Jonas Sanders αναδεικνύει το κοντραμπάσο και το ίδιο το αφεντικό επέτρεψε στον εαυτό του μερικές τραγανές μπάσες αποδράσεις. Το Pro-Pain είναι ένας σκληροπυρηνικός τρόπος ζωής και θα παραμείνει πάντα έτσι. Το “Southbound” με τις γεωγραφικές του ρίζες, το εξαιρετικά επαναλαμβανόμενο και συνάμα συναρπαστικό “All Systems Fail” και το δυναμικό grooving “Mass Extinction” είναι οι πιο hot διεκδικητές εδώ, μαζί με το λαμπρό κομμάτι τίτλου, που δεν θα θέλετε να χάσετε μετά το πρώτο ακούω. Ο Gary Meskil δεν είχε ποτέ fillers που πέφτουν σημαντικά σε ποιότητα, και ακόμη πιο δυσδιάκριτα τραγούδια όπως το "One Shot, One Kill" ή το "Emerge" έχουν τις στιγμές τους. Ένα ιδιαίτερο αγαπημένο θα μπορούσε επίσης να είναι το "Want Some?" που, με τις επιθετικές, προκλητικές αποστροφές του, τείνει προς το ραπ και, με την αρχική του δυναμική on/off, φέρνει λίγη ποικιλία στο κατά τα άλλα πολύ ομοιογενές άλμπουμ. Τέτοια μικρά ακραία σημεία θα ήθελαν να έχουν επιτραπεί να εμφανίζονται πιο συχνά. Παρά την αγάπη για τη δυνατή, χαρισματική φωνή του Meskil, θα μπορούσε να υπάρξει περισσότερη υποστήριξη, η οποία χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία στο "Problem-Reaction-Solution". Αλλά αυτό είναι παράπονο σε υψηλό επίπεδο. Το "Fall From Grace" ενθαρρύνει ακαταμάχητα το headbanging και με το "Under The Gun" το "The Final Revolution" τελειώνει με ένα τέλειο παράδειγμα του αυθεντικού crossover μεταξύ hardcore και thrash metal.
Είναι καλό ή κακό τώρα; Λοιπόν, αν σας αρέσει το straight, αλλά εκτιμάτε ιδιαίτερα την thrash metal επιρροή του προκατόχου του "Straight To The Dome", θα απογοητευτείτε αυτή τη φορά. Εδώ είναι βασικά απλώς δυναμική σκληροπυρηνικής στο πρόσωπό σας, γαρνιρισμένη με μερικά ωραία σόλο. Ο νέος δίσκος Pro-Pain είναι ακριβώς αυτό που θα περιμένατε από το συγκρότημα και - όπως ήταν αναμενόμενο - τόσο επαναστατικός όσο η αμόλυβδη βενζίνη είναι σήμερα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι μεγάλη υπόθεση, γιατί το "The Final Revolution" είναι απλώς διασκεδαστικό και δείχνει ότι ο σχηματισμός έχει ακόμα πολλή φωτιά κάτω από τη ζώνη του. Οι Pro-Pain απλά κάνουν τα πάντα όπως πάντα και επομένως τα κάνουν όλα σωστά - απλά ξέρετε τι έχετε σε αυτό το συγκρότημα. Αυτή τη φορά όλα είναι τέλεια, ειδικά όσον αφορά την τεχνολογία παραγωγής. Οι κιθάρες καίγονται σωστά, τα μπάσα ακούγονται, τα ντραμς ακούγονται ξεκάθαρα, αλλά ευτυχώς δεν έχουν υπερπαραγωγή και το συνηθισμένο θυμωμένο γάβγισμα του Meskil τελικά τελειοποιεί το προϊόν σε ένα ομοιογενές σύνολο. Ο τίτλος του άλμπουμ, το εξώφυλλο και, τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο, η ίδια η μουσική κάνουν ακριβώς ό,τι υπονοείται - εμβολίζουν ό,τι εμποδίζει σε πλήρη ταχύτητα. Το αφεντικό Gary Meskil είναι ιδεαλιστής, τόσο μουσικά όσο και πολιτικά: «Οι στίχοι μου βγαίνουν κατευθείαν από την καρδιά και αντικατοπτρίζουν τις εμπειρίες της ζωής μου. Είμαι πολύ παθιασμένος με τον τρόπο που έχουν τα πράγματα και τον ρόλο μου στον κόσμο. Τραγουδάω για τα δεινά του απλού ανθρώπου και ταυτόχρονα προσπαθώ να μην κάνω διαλέξεις στους ανθρώπους. Γιατί αν θέλεις να γίνει σεβαστή η γνώμη σου, πρέπει να δείχνεις τον ίδιο σεβασμό και σε άλλες απόψεις. Χρησιμοποιώ μόνο τον εαυτό μου ως πηγή έμπνευσης, οπότε οι στίχοι μου είναι πάντα ειλικρινείς και παθιασμένοι». Το Napalm είναι συνεχώς στον αέρα και ο Pro-Pain δεν σκέφτεται καν να επιβραδύνει για ένα δευτερόλεπτο.
PRO-PAIN - "Deathwish" (ΕΠΙΣΤΗΜΟ ΒΙΝΤΕΟ)
Tracklist:
- Επιθυμία θανάτου
- One Shot One Kill
- Νότια
- Πρόβλημα Αντίδραση Λύση
- Η Τελική Επανάσταση
- Δεν μπορώ να σταματήσω τον πόνο
- Όλα τα συστήματα αποτυγχάνουν
- Θέλω λίγο?
- Πτώση από τη Χάρη
- Αναδύομαι
- ΜΑΖΙΚΗ εξαφανιση
- Κάτω από το όπλο
[rwp-review id=»0″]
Περισσότερα για εσάς:
Το "Dravens Tales from the Crypt" είναι μαγευτικό για πάνω από 15 χρόνια με ένα άγευστο μείγμα χιούμορ, σοβαρής δημοσιογραφίας - για τα τρέχοντα γεγονότα και ανισόρροπα ρεπορτάζ στην πολιτική του Τύπου - και ζόμπι, γαρνιρισμένα με πολλή τέχνη, διασκέδαση και πανκ ροκ. Ο Ντρέιβεν έχει μετατρέψει το χόμπι του σε μια δημοφιλή μάρκα που δεν μπορεί να ταξινομηθεί.
Το ιστολόγιό μου δεν σχεδιάστηκε ποτέ για να διαδίδει ειδήσεις, πόσο μάλλον να παίρνει πολιτική, αλλά με την επικαιρότητα δεν μπορώ παρά να συλλάβω πληροφορίες εδώ που κατά τα άλλα λογοκρίνονται σε όλα τα άλλα κανάλια. Γνωρίζω ότι η σελίδα σχεδιασμού μπορεί να μην φαίνεται "σοβαρή" σε πολλούς από αυτή την άποψη, αλλά δεν θα το αλλάξω αυτό για να ευχαριστήσω το "mainstream". Όποιος είναι ανοιχτός σε πληροφορίες που δεν συμμορφώνονται με το κράτος βλέπει το περιεχόμενο και όχι τη συσκευασία. Προσπάθησα αρκετά για να δώσω στους ανθρώπους πληροφορίες τα τελευταία 2 χρόνια, αλλά γρήγορα παρατήρησα ότι δεν έχει σημασία πώς είναι «πακεταρισμένο», αλλά ποια είναι η στάση του άλλου απέναντί του. Δεν θέλω να βάλω μέλι στο στόμα κανενός για να ανταποκριθώ στις προσδοκίες με κανέναν τρόπο, οπότε θα διατηρήσω αυτό το σχέδιο γιατί ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να σταματήσω αυτές τις πολιτικές δηλώσεις, γιατί δεν είναι ο στόχος μου να συνεχίσω έτσι για πάντα 
Αφήνω στον καθένα πώς θα το αντιμετωπίσει. Είστε ευπρόσδεκτοι να αντιγράψετε και να διανείμετε το περιεχόμενο, το ιστολόγιό μου ήταν πάντα κάτω από το Άδεια WTFPL.
Δυσκολεύομαι να περιγράψω τι κάνω εδώ, το DravensTales έχει γίνει πολιτιστικό ιστολόγιο, μουσικό ιστολόγιο, blog σοκ, blog τεχνολογίας, blog τρόμου, διασκεδαστικό blog, blog για αντικείμενα που βρέθηκαν στον Ιστό, περίεργο Διαδίκτυο, blog σκουπιδιών, blog τέχνης, θερμοσίφωνας, zeitgeist blog με την πάροδο των ετών , Scrap blog και αρπάξτε το blog bag. Όλα όσα είναι σωστά ... - και όμως όχι. Το κύριο επίκεντρο του ιστολογίου είναι η σύγχρονη τέχνη, με την ευρύτερη έννοια της λέξης.
Για να διασφαλίσετε τη λειτουργία του ιστότοπου, είστε ευπρόσδεκτοι Κάντε μια δωρεά μέσω πιστωτικής κάρτας, Paypal, Google Pay, Apple Pay ή πάγιας εντολής/τραπεζικού λογαριασμού. Ευχαριστώ πολύ όλους τους αναγνώστες και τους υποστηρικτές αυτού του ιστολογίου!
