«Υπέρ-πόνος» είναι απλά ακούραστοι και κατά κάποιο τρόπο η μπάντα έχει πολλά κοινά με τους “Motörhead” ή τους “AC/DC”. Όχι μουσικά, αλλά και με το «Υπέρ-πόνος» Με κάθε άλμπουμ, ξέρετε ακριβώς τι να περιμένετε πριν το ακούσετε για πρώτη φορά. Οι κακές γλώσσες αρέσκονται να ισχυρίζονται ότι είναι καταρχήν απολύτως αρκετό να έχεις ένα άλμπουμ των Νεοϋορκέζων στη συλλογή σου. Όπως και με τα "Motörhead" και "AC/DC", αυτός ο ισχυρισμός δεν είναι χωρίς κάποιο βαθμό αλήθειας, γιατί στο "Voice Of Rebellion", το δέκατο πέμπτο άλμπουμ του συγκροτήματος, οι αλλαγές είναι και πάλι οριακά αισθητές. Ενώ στους κριτικούς αρέσει να επικρίνουν το υποτιθέμενο αδιέξοδο του συγκροτήματος, αυτό το προφανές μειονέκτημα μπορεί επίσης να αντιστραφεί και να θεωρηθεί ως η δύναμη του συγκροτήματος: η αξιοπιστία. Όποιος αγοράζει το πιο πρόσφατο έργο ως θαυμαστής, μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα πάρει ακριβώς αυτό που περιμένει από τη Meskil and Co.: μελωδικά σόλο, βίαιες καταιγίδες κοντραμπάσου και το βίαιο βρυχηθμό του frontman, ο οποίος, όπως πάντα, δεν τον μασάει. λόγια και συνεχίζει να καταγγέλλει τα παράπονα αυτού του κόσμου με τεράστιο θυμό στο στομάχι του.
Για περισσότερα από 20 χρόνια, ο Gary Meskil (μπάσο/φωνητικά), ο Marshall Stephens (ρυθμική κιθάρα), ο Adam Phillips (βασική κιθάρα) και ο Jonas Sanders (τύμπανα) μας χτυπούν με μια νέα λίρα στο πρόσωπο με μεγάλη κανονικότητα! Με μια αξιόπιστη ρουτίνα, μας παρουσιάζουν ένα νέο άλμπουμ σχεδόν κάθε δύο χρόνια, αυτή τη φορά ονομάζεται "Voice of Rebellion", όπως και ο προκάτοχός του από το 2013.Η Τελική Επανάσταση«, έχει κρυώσει. Στη δισκογραφία τους, ο κ. Meskil και οι συνεργάτες του διέφεραν πάντα το πολύ σε αναλογία σκληροπυρηνικού και thrash metal, το οποίο στο «Voice Of Rebellion» τείνει σαφώς προς το δεύτερο και ωστόσο το τελικό αποτέλεσμα πάντα καταλήγει σε «Pro-Pain» και Ο δικός τους ορισμός του Metalcore ή του crossover. Είναι έτσι 23 χρόνια τώρα και μάλλον δεν θα αλλάξει σε αυτή τη ζωή. Το "Voice of Rebellion" γεμίζει για άλλη μια φορά από το τσαντισμένο, σήμα κατατεθέν βρυχηθμό των pit bull του Meskil, τα βάναυσα/groovy riff και το βάναυσο μπαράζ κοντραμπάσου, όσο τα τύμπανα των αυτιών σας συμβαδίζουν. Κάτι εξακολουθεί να ενοχλεί τον mainman του «Pro-Pain» και εκτονώνει τον θυμό του με δοκιμασμένο τρόπο, με πάθος και με το συνηθισμένο σθένος.
Κριτική άλμπουμ: Pro Pain - Voice Of Rebellion
Το "Pro-Pain" παραδίδει με τη συνήθη συνέπεια και ποιότητα. Ο πλατύποδας και έμπειρος, ο «θείος» Γκάρι δείχνει στους νεαρούς πετεινούς «όπου ο Μπαρτλ παίρνει τον μηλίτη» και μόνο η αιχμή του δόρατος του νεαρού γκαρντ μπορεί να συμβαδίσει με αυτό. Μακριά από εξωτερικές εμφανίσεις όπως ρούχα, κάθε είδους σωματικές αλλαγές και ισχιακές πολιτικές και συμπεριφορές ζωής, ο βετεράνος παρουσιάζεται ως αξιόπιστος, αυθεντικός και γνήσιος. Αυτό ισχύει τόσο για τον εαυτό του όσο και για τον ήχο του. Ενώ τα τελευταία δείγματα ηχογραφήθηκαν όλα στο VO Pulver στο στούντιο Little Greek, αυτή τη φορά πήγαμε στη Φλόριντα στο Sound Lounge, όπου ο εγκέφαλος Gary και ο Corey Williams φρόντισαν οι ίδιοι την παραγωγή. Το αποτέλεσμα είναι 14 τραγούδια γεμάτα θυμό, τραγανή απόδοση και μια πρόχειρη προσέγγιση που δεν θα μπορούσε να είναι πιο αντιπροσωπευτική. Το εναρκτήριο ομότιτλο κομμάτι έχει ήδη μπουλντόζα ό,τι μπαίνει στο δρόμο του: «This is the Voice of Rebellion», ο Meskil γαβγίζει στο μικρόφωνο με τόσο πολύ αφρό στο στόμα που μπορείς να νιώσεις φόβο και άγχος. Αλλά το όργανο του Meskil που πήζει το αίμα δεν είναι το μόνο που αφήνει διαρκή ίχνη μετά από λίγα δευτερόλεπτα. Ακόμη και στη σκιά του απαίσιου, βρυχηθμού HC λαιμού του ταύρου, κάτι ισχυρό παρασκευάζεται. Είναι συναρπαστικό και σχεδόν τρομακτικό το ότι ο Meskil καταφέρνει να διατηρεί το επίπεδο σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και, παρά την κινητήρια δύναμη και την εντυπωσιακή βαρύτητα, εξασφαλίζει επίσης αρκετή ποικιλία και ένα πιάσιμο, αυλάκι πριονίσματος.
Αλλά αυτή είναι μόνο η αρχή. Τραγούδια όπως το “No Fly Zone”, το “Souls On Fire” ή το δυναμικό HC punk “Take It To The Grave” δεν είναι σε καμία περίπτωση κατώτερα από τα εισαγωγικά πυροτεχνήματα όσον αφορά τον αντίκτυπο και τη χαρά του παιχνιδιού. Το “Voice of Rebellion” μας χαλάει με straight hardcore thrash όπως το “Righteous Annihilation” και το “Bella Morte” και ελαφριές punk επιρροές όπως το “Cognitive Dessonance”. Το "Pro-Pain" έχει επίσης τραγούδια στο ρεπερτόριό του σε αυτό το άλμπουμ που αντηχούν πιο δυνατά και πιο δυνατά από ποτέ, όπως το τέρας groover "Age Of Disgust" και το εντελώς τρελό "Enraged". Η δύναμη είναι μολυσματική, κρύα σαν το ρύγχος του σκύλου και το υλικό του τραγουδιού δεν γίνεται ποτέ βαρετό. Το σταθερό επίπεδο με το οποίο οι Νεοϋορκέζοι έχουν δυναμώσει τα εγχειρήματά τους εδώ και πολλά χρόνια, αποδείχθηκε πιο σκληρό αυτή τη φορά. Με το "Voice of Rebellion", το "Pro-Pain" κατάφερε για άλλη μια φορά να αποκτήσει λίγο περισσότερο βάρος από ό,τι στον ήδη αρκετά τραχύ προκάτοχό του, κάτι που θα έπρεπε να είναι καλό μόνο για τον κοινό θαυμαστή. Σε κάθε περίπτωση, η ανελέητα παχιά παραγωγή του Corey Williams σπρώχνει πραγματικά αυτό το κομμάτι θυμού που μοιάζει με Meskil στο μάσημα, έτσι ώστε οι θαυμαστές να διασκεδάσουν πολύ! Τα σπασμωδικά riff κροταλίζουν κάθε δευτερόλεπτο, ενώ το rhythm section ταλαντεύεται επιδέξια ανάμεσα στις βόλτες με uptempo και τις εισαγωγές groove αντλίας. Και στο μπροστινό μέρος υπάρχει βρισιά, γρύλισμα και φτύσιμο.
Κριτική άλμπουμ: Pro Pain - Voice Of Rebellion
Τελικά, μένει να δούμε αν το "Pro-Pain" είναι στην πραγματικότητα η "φωνή της εξέγερσης", όπως υποδηλώνει ο τίτλος του άλμπουμ. Μέσα σε όλη την επιτακτική έλλειψη συμβιβασμού, τα κομμάτια παίζονται όλα στο σημείο και χτυπούν το σημείο ξανά και ξανά. Ο Meskil καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ομοιογενές σύνολο σκληροπυρηνικών, thrash/metal με μια τεράστια προσθήκη λιπαρών αυλακώσεων. Ο εγκέφαλος εμφανίζεται ως επιθετικός και ευθύς και δεν πρέπει να τον προσβάλλετε. Ειδικά όχι όταν πρόκειται για παγιωμένες κοινωνικές ή πολιτικές απόψεις με τις οποίες το αφεντικό του Pro Pain ήταν πάντα σε αντίθεση. Τότε πραγματικά παίρνεις ένα λάκτισμα από αυτό – με τη μορφή μουσικής. Συνολικά, το 15ο στούντιο άλμπουμ από τους παλιούς σκληροπυρηνικούς ήρωες είναι σίγουρο και θα είναι πολύ διασκεδαστικό για κάθε θαυμαστή. Το "Pro-Pain" δεν θα κερδίσει το βραβείο για το πιο καινοτόμο σκληροπυρηνικό άλμπουμ το 2015, αλλά είναι ωραίο να έχουμε τέτοια αξιοπιστία στους σημερινούς πολύ γρήγορους καιρούς που θα συνεχίσουν να επιδεικνύουν υψηλή ποιότητα στα επόμενα χρόνια. Παρόλο που η συνταγή έχει δοκιμαστεί για πολλά χρόνια, εξακολουθεί να λειτουργεί ξανά και ξανά. Το “Voice of Rebellion” σπρώχνει ατελείωτα και λικνίζεται σαν κόλαση από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία! Στο πρόσωπο σου!
Tracklist:
- Voice of Rebellion
- Χωρίς ζώνη πτήσης
- Δίκαιος αφανισμός
- Ψυχές στη Φωτιά
- Πάρτε το στον τάφο
- Εποχή της Αηδίας
- Μπέλα Μόρτε
- Γνωστική ασυμφωνία
- Blade Of The Cursed
- Θρυμματισμένο στη σκόνη
- Εκτος εαυτου
- hellride
- DNR (Μην αναζωογονείτε)
- Γάμησε αυτή τη ζωή
[rwp-review id=»0″]
Περισσότερα για εσάς:
Το "Dravens Tales from the Crypt" είναι μαγευτικό για πάνω από 15 χρόνια με ένα άγευστο μείγμα χιούμορ, σοβαρής δημοσιογραφίας - για τα τρέχοντα γεγονότα και ανισόρροπα ρεπορτάζ στην πολιτική του Τύπου - και ζόμπι, γαρνιρισμένα με πολλή τέχνη, διασκέδαση και πανκ ροκ. Ο Ντρέιβεν έχει μετατρέψει το χόμπι του σε μια δημοφιλή μάρκα που δεν μπορεί να ταξινομηθεί.
Το ιστολόγιό μου δεν σχεδιάστηκε ποτέ για να διαδίδει ειδήσεις, πόσο μάλλον να παίρνει πολιτική, αλλά με την επικαιρότητα δεν μπορώ παρά να συλλάβω πληροφορίες εδώ που κατά τα άλλα λογοκρίνονται σε όλα τα άλλα κανάλια. Γνωρίζω ότι η σελίδα σχεδιασμού μπορεί να μην φαίνεται "σοβαρή" σε πολλούς από αυτή την άποψη, αλλά δεν θα το αλλάξω αυτό για να ευχαριστήσω το "mainstream". Όποιος είναι ανοιχτός σε πληροφορίες που δεν συμμορφώνονται με το κράτος βλέπει το περιεχόμενο και όχι τη συσκευασία. Προσπάθησα αρκετά για να δώσω στους ανθρώπους πληροφορίες τα τελευταία 2 χρόνια, αλλά γρήγορα παρατήρησα ότι δεν έχει σημασία πώς είναι «πακεταρισμένο», αλλά ποια είναι η στάση του άλλου απέναντί του. Δεν θέλω να βάλω μέλι στο στόμα κανενός για να ανταποκριθώ στις προσδοκίες με κανέναν τρόπο, οπότε θα διατηρήσω αυτό το σχέδιο γιατί ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να σταματήσω αυτές τις πολιτικές δηλώσεις, γιατί δεν είναι ο στόχος μου να συνεχίσω έτσι για πάντα 
Αφήνω στον καθένα πώς θα το αντιμετωπίσει. Είστε ευπρόσδεκτοι να αντιγράψετε και να διανείμετε το περιεχόμενο, το ιστολόγιό μου ήταν πάντα κάτω από το Άδεια WTFPL.
Δυσκολεύομαι να περιγράψω τι κάνω εδώ, το DravensTales έχει γίνει πολιτιστικό ιστολόγιο, μουσικό ιστολόγιο, blog σοκ, blog τεχνολογίας, blog τρόμου, διασκεδαστικό blog, blog για αντικείμενα που βρέθηκαν στον Ιστό, περίεργο Διαδίκτυο, blog σκουπιδιών, blog τέχνης, θερμοσίφωνας, zeitgeist blog με την πάροδο των ετών , Scrap blog και αρπάξτε το blog bag. Όλα όσα είναι σωστά ... - και όμως όχι. Το κύριο επίκεντρο του ιστολογίου είναι η σύγχρονη τέχνη, με την ευρύτερη έννοια της λέξης.
Για να διασφαλίσετε τη λειτουργία του ιστότοπου, είστε ευπρόσδεκτοι Κάντε μια δωρεά μέσω πιστωτικής κάρτας, Paypal, Google Pay, Apple Pay ή πάγιας εντολής/τραπεζικού λογαριασμού. Ευχαριστώ πολύ όλους τους αναγνώστες και τους υποστηρικτές αυτού του ιστολογίου!
